
Τα γεγονότα που συνέβησαν με την αλλαγή του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου τον Μάρτιο του 1924 είναι τοις πάσι γνωστά. Η σχεδόν δικτατορική ημερολογιακή επιβολή του Γρηγοριανού Ημερολογίου δίχασε το πλήρωμα της Εκκλησίας και οι τότε διωγμοί που υπέστησαν αρκετοί ένθερμοι κατ’ επίγνωσιν ή και ενίοτε ότι κατ’ επίγνωσιν ζηλωτές της πατρώας παράδοσης αντηχούν έως σήμερα. Αρκεί να εμβλέψουμε στις παρατάξεις των ΓΟΧ σε Ελλάδα, Αμερική, Αυστραλία κλπ. Και τότε θα δούμε πόσο ανεπανόρθωτα διεμερίσθη ο άρραφος χιτώνας του Ιησού.
Στην Ελλάδα μάλιστα η νόμω και ελέω πολιτείας κρατούσα Εκκλησία«εβάπτισε» όλους αυτούς τους σχισματικούς με τον απαξιωτικό όρο «παλαιοημερολογίτες» οι οποίοι σημειωτέον δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και για λόγους που αυτοί γνωρίζουν κατήντησαν «πλίνθοι τε και κέραμοι ατάκτως ερριμένοι». Φυσικά υπάρχουν και αξιόλογες παρατάξεις οι οποίες διαφυλάττουν την Αποστολική Διαδοχή και εργάζονται αγαθώς στον Αμπελώνα του Κυρίου.
Το Άγιο Όρος για λόγους παραδόσεως και ζηλωτισμού εκράτησε το Παλαιό – Ιουλιανό Ημερολόγιο, συμμορφούμενο προς τους κανόνες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου που μερίμνησαν επί του θέματος αυτού.
Ενώ όμως η Εκκλησία της Ελλάδος, οι Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου και η Αρχιεπισκοπή της Κρήτης αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας τους οπαδούς του Πάτριου Εορτολογίου χαρακτηρίζοντας τους πλανεμένους, πλάνους και επιεικώς ζηλωτές. Ουαί Φαρισαίοι…..
Βλέπουμε το τραγελαφικό φαινόμενο με Μητροπολίτες και άλλους κληρικούς και λαϊκούς να μεταβαίνουν στο Άγιο Όρος και αλλού και να διατυμπανίζουν με στόμφο ότι εόρτασαν με το Παλαιό – Ιουλιανό Ημερολόγιο τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνεια.
Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου, π. Αθανάσιος Μισσός