Διάλογοι του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ): Εκφάνσεις Βίας

Οι Διάλογοι του ΙΣΝ πραγματοποίησαν το πρώτο webcast της χρονιάς με μια συζήτηση για την αύξηση της βίας

«Βιώνουμε μια κρίση της δημοκρατίας, η οποία προκύπτει μέσα από την πόλωση και την δυσπιστία στα περισσότερα μέρη του κόσμου», ανέφερε ο Eric Klinenberg, Καθηγητής Κοινωνικών Επιστημών στο New York University, ο οποίος βρέθηκε στην 50η συζήτηση των Διαλόγων του ΙΣΝπου πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 26 Ιανουαρίου. Στο πρώτο webcast για το 2022 οι Διάλογοι του ΙΣΝ, που υλοποιούνται με τη δημοσιογραφική επιμέλεια του μη κερδοσκοπικού δημοσιογραφικού οργανισμού iMEdD, συζήτησαν για το αν και πώς η κοινωνική απομόνωση και η αγωνία που συνοδεύει την πανδημία, έχουν οδηγήσει σε αύξηση των βίαιων συμπεριφορών παγκοσμίως.

«Πολλοί υποστηρίζουν ότι καταρρέει η κοινωνία και ζούμε σε εποχές μεγαλύτερης βίας από ότι παλιότερα. Η αλήθεια είναι ότι η βία σαφώς μειώνεται κατά τις τελευταίες δεκαετίες, με την εξαίρεση της τελευταίας διετίας που αντιμετωπίζουμε αυτή την πανδημία και την επείγουσα κατάσταση», σχολίασε ο Eric Klinenberg αναφερόμενος στο θέμα της αύξησης της βίας ενώ συμπλήρωσε πως «η τρέχουσα κατάσταση δεν είναι πλέον μία απλή συγκυρία πανδημίας, αλλά μια αλλεπάλληλη κρίση σε πολλούς τομείς. Στις περιόδους αστάθειας και πραγματικής κοινωνικής αλλαγής το αίσθημα είναι ότι όλοι βρίσκονται στο επίκεντρο, όλα είναι ασταθή και οι συμπεριφορές διακυμαίνονται έντονα. Αυτό συμβαίνει αρκετά τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο τα χρόνια της πανδημίας». 

Ο Alex Piquero, Πρόεδρος στο Τμήμα Κοινωνιολογίας και Εγκληματολογίας και Διακεκριμένος Μελετητής Τεχνών και Επιστημών στο University of Miami, ο οποίος συμμετείχε στο webcast των Διαλόγων και έχει κάνει έρευνα για την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας την περίοδο της πανδημίας, ανέφερε πως «αυτό είναι κάτι ατυχές αλλά όχι απροσδόκητο, ειδικά όσον αφορά εκείνα τα στρεσογόνα στοιχεία, τα οποία επιτείνουν την ενδοοικογενειακή βία, όπως το στρες, ο θυμός, η συμβίωση πολλών ανθρώπων σε συγκεκριμένο χώρο υπό συγκεκριμένες περιστάσεις χωρίς δυνατότητες διαφυγής και εκτόνωσης της πίεσης». Επιπλέον, επεσήμανε ότι «ως ακαδημαϊκοί γνωρίζαμε ότι σε περίπτωση πανδημίας η βία θα είναι πιο έντονη, ειδικά όσον αφορά τις γυναίκες και τα παιδιά που είναι πιο ευάλωτοι σε συνθήκες οικογενειακής βίας. Υπάρχουν άλλωστε οι παράγοντες διακινδύνευσης ως προς την έκθεση στη βία, όσον αφορά τη σωματική βία αλλά και τη συναισθηματική βία και επιβεβαιώνεται ότι η πανδημία επέτεινε αυτή την κατάσταση».

Στην αύξηση των περιστατικών έμφυλης βίας στην Ελλάδα αναφέρθηκε η Κική Πετρουλάκη, Ψυχολόγος και Πρόεδρος Δ.Σ. του Οργανισμού «Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας» μέσα από συνέντευξη που παραχώρησε στους Διαλόγους του ΙΣΝ: «Αυτό που έχει αλλάξει σε σχέση με παλιότερα είναι η ορατότητα. Επιτέλους τα Μέσα δίνουν πάρα πολύ μεγάλη έμφαση στο να παρουσιάζουν σχεδόν το κάθε περιστατικό. Πέρυσι είχαμε 9 γυναικοκτονίες και 9 απόπειρες. Οι δράστες αισθάνονται ότι μπορούν ατιμώρητοι να συνεχίσουν και όχι μόνο το αισθάνονται, αλλά έτσι είναι. Όσο συμβαίνουν τα πλημμεληματικού -κατά τον νόμο- χαρακτήρα αδικήματα, ο νόμος και η αστυνομία τα διαχειρίζεται σαν να είναι ένας απλός καυγάς στο σπίτι. Αυτά τα πράγματα πρέπει οπωσδήποτε να διορθωθούν και μετά να τολμάμε να ρωτάμε γιατί δεν φεύγει μια γυναίκα και γιατί αυξάνονται οι γυναικοκτονίες».
 Παρακολουθήστε τη συζήτηση των Διαλόγων με θέμα «Εκφάνσεις Βίας» εδώ: https://www.snfdialogues.org/el/ekdiloseis/ekfanseis-bias/ Τους Διαλόγους επιμελείται και συντονίζει η Άννα-Κύνθια Μπουσδούκου και υλοποιούνται με τη δημοσιογραφική επιμέλεια του μη κερδοσκοπικού δημοσιογραφικού οργανισμού iMEdD (incubator for Media Education and Development).

Διάλογοι. Διαφορετικές απόψεις που δημιουργούν έναν νέο τρόπο σκέψης.

Ακολουθήστε τη μηνιαία σειρά εκδηλώσεων Διάλογοι μέσα από τα social media:

www.facebook.com/SNFDialogues
www.instagram.com/snfdialogues

#SNFDialogues
#ThePowerOfDialogue

Μπορεί σε έκταση να είναι στο 1/3 της Ελλάδας και σε πληθυσμό να φτάνει τα 17 εκατομμύρια, αλλά η Ολλανδία είναι μια αρκετά πλούσια χώρα με επιχειρηματικό δαιμόνιο. Από το αλκοολούχο τζιν που κατέκτησε την Αγγλία μέχρι και σήμερα, οι Ολλανδοί, που υπήρξαν και οι ιδρυτές του Νέου Άμστερνταμ (σημερινής Νέας Υόρκης), έχουν αποδείξει πως ως επιχειρηματίες είναι ικανότατοι. Απόδειξη αποτελούν οι δεκάδες εταιρείες που ξεκίνησαν στην χώρα και έγιναν πολυεθνικές. Όπως μερικές από τις παρακάτω:

Royal Dutch Shell

Η πολυεθνική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου, είναι η γνωστή μας Shell με λογότυπο ένα όστρακο, με χιλιάδες βενζινάδικά και στη χώρα μας. Ιδρύθηκε το Φεβρουάριο του 1907 και έγινε ο άμεσος ανταγωνιστής της εταιρείας πετρελαίου του Rockefeller. Με έδρα τη Χάγη, σήμερα είναι ισχυρή στο χρηματιστήριο του Λονδίνου με χιλιάδες υπαλλήλους σε ολόκληρο τον κόσμο.

ING

Πρόκειται για μια πολυεθνική εταιρεία με έδρα το Άμστερνταμ, με αντικείμενο τις τραπεζικές, ασφαλιστικές και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες. Το ING σημαίνει «Internationale Nederlanden Groep». H καταγωγλη της φαίνεται από το χρώμα του λιονταριού στο λογότυπό της, το πορτοκαλί του Οίκου της Οράγγης, δηλαδή της βασιλικής οικογένειας της χώρας. Το 2016 η εταιρεία είχε έσοδα που έφτασαν τα 17,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

@wikipedia.org

Philips

Μια από τις πιο γνωστές βιομηχανίες ηλεκτρονικών ειδών στον κόσμο, έχει έδρα στο Αϊντχόφεν και ιδρύθηκε το 1893. Οι υπάλληλοί της το 1913 ίδρυσαν την ομάδα της πόλης PSV («Philips Sport Vereniging»), που δεν της ανήκει, αλλά οι χορηγίες, όπως το γήπεδο είναι δεδομένες. Η εταιρεία το 2018 είχε έσοδα πάνω από 18 δισεκατομμύρια ευρώ.

Heineken

Άλλη μια εταιρεία από το Άμστερνταμ. Η γνωστή μας» πράσινη» ξεκίνησε να φτιάχνεται το 1873 και μόλις δυο χρόνια αργότερα είχε πάρει ήδη το πρώτο της βραβείο. Από τότε έχει φτάσει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου με ισχυρή διαφημιστική παρουσία στον αθλητισμό. Έχει πάνω από 73.000 υπαλλήλους και πλέον της ανήκουν 165 ζυθοποιίες σε 70 χώρες του κόσμου.

KLM

Η αεροπορική εταιρεία και συγχρόνως εθνικός αεροπορικός μεταφορέας ιδρύθηκε το 1919 και παραμένει η παλαιότερη αεροπορική εταιρεία που εξακολουθεί να έχει το όνομα με το οποίο ξεκίνησε. Πραγματοποιεί πτήσεις σε 145 προορισμούς και από το 2004 έχει συγχωνευθεί με την γαλλική αεροπορική εταιρεία Air France. Το 2017 τα έσοδα της ξεπέρασαν τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ.

@wikipedia.org

Booking.com

Μπορεί από το 2005 να έχει αγοραστεί από την αμερικανική εταιρεία Booking Holdings (τότε Priceline Group) για 133 εκατομμύρια δολάρια, αλλά δεν παύει να είναι μια ακόμα επιχειρηματική ιδέα και επιτυχία των Ολλανδών. Ιδρύθηκε το 1996, όταν η εταιρεία bookings.nl και η bookings.org συγχωνεύθηκαν στην πόλη Άμερσφορτ για να γιγαντωθεί μέσα σε λίγα χρόνια. Παρόλο πάντως που οι Αμερικανοί έχουν αγοράσει την ολλανδική εταιρεία, τα κεντρικά της βρίσκονται ακόμα στο Άμστερνταμ.

SHV Holdings

Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες ιδιωτικών συναλλαγών στον κόσμο με έδρα την Ουτρέχτη. Ιδρύθηκε το 1896 και οι δραστηριότητές της έχουν μεγάλη ποικιλία, αφού ασχολείται με τις μεταφορές, το λιανικό εμπόριο, το πετρέλαιο, τα τρόφιμα αλλά και τις οικονομικές υπηρεσίες. Και ίσως να είναι η πιο άγνωστη στη χώρα μας, αλλά το 2018 είχε έσοδα που έφτασαν τα 20 δισεκατομμύρια.

Οι Διάλογοι του ΙΣΝ αποχαιρέτησαν το 2021 με μια συζήτηση για το παρελθόν και το μέλλον μιας κοινωνίας σε μετάβαση διεθνώς

«Η συζήτηση του να εμβολιαστούμε ή όχι είναι βαθύτατα πολιτική, με την έννοια του πολίτη. Από τις πιο καίριες πολιτικές συζητήσεις που μπορεί να κάνει μια κοινωνία», ανέφερε η Μαρία Ευθυμίου, Καθηγήτρια Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), η οποία βρέθηκε στην 49η συζήτηση των Διαλόγων του ΙΣΝ που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου. Στο τελευταίο webcast για το 2021, μια χρονιά που για την πλειονότητα του κόσμου ήταν γεμάτη ανησυχία και φόβο, πόλωση και αμφισβήτηση, η Μαρία Ευθυμίου μέσα από μια ανοιχτή συζήτηση με το κοινό μίλησε για το καταφύγιο που προσφέρει η ιστορία σε παγκόσμιες δύσκολες στιγμές αλλά και σε όσα μπορούμε μελλοντικά να ανατρέψουμε ανατρέχοντας στο παρελθόν μας.

«Είμαστε μια κοινωνία που επί 200 χρόνια έχουμε αιτίες πόλωσης γιατί κατά κάποιο τρόπο είναι μια κανονικότητα για εμάς. Αν δεν είμαστε πολωμένοι δεν αισθανόμαστε καλά», σχολίασε η Μαρία Ευθυμίου αναφερόμενη στην πόλωση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια συμπληρώνοντας πως «στις ανθρώπινες κοινωνίες πάντα υπάρχουν ομάδες οι οποίες αμφισβητούν. Και μπορεί να πει κανείς ότι αυτό το νήμα της αμφισβήτησης κατά αρχήν έχει κάτι υγιές. Ωστόσο εμπεριέχει και νοσηρότητα και σε μεγάλο βαθμό αυτή η πόλωση που συμβαίνει τώρα εμπεριέχει ζητήματα αρνητικά. Στην Ελλάδα έχουμε και μια παράδοση πόλωσης και για την ακρίβεια είναι το σημείο στο οποίο είμαστε καλύτεροι από όλους. Επομένως αυτό δεν εμπεριέχει καμιά έκπληξη». 

Σχετικά με το μεταβατικό στάδιο στο οποίο βρίσκεται η ελληνική κοινωνία ανέφερε πως «η ελληνική κοινωνία βιώνει, κατά τη γνώμη μου, μια περίοδο σιωπηλής μετάλλαξης προς το καλύτερο, αν κρατηθεί η κατάσταση αυτή και δεν καταρρεύσει από κάτι άλλο. Είμαστε όλοι μας σε μια πορεία προβληματισμού και κάποιοι από μας ήδη προσπαθούμε να είμαστε πιο καλοί πολίτες, ή τουλάχιστον να θέλουμε να είμαστε πιο καλοί πολίτες». 
 Τους Διαλόγους επιμελείται και συντονίζει η Άννα-Κύνθια Μπουσδούκου και υλοποιούνται με τη δημοσιογραφική επιμέλεια του μη κερδοσκοπικού δημοσιογραφικού οργανισμού iMEdD (incubator for Media Education and Development).

Παρακολουθήστε τη συζήτηση των Διαλόγων με θέμα «Η ιστορία θα δείξει» εδώ: https://www.snfdialogues.org/el/ekdiloseis/i-istoria-tha-deiksei/Διάλογοι. Διαφορετικές απόψεις που δημιουργούν έναν νέο τρόπο σκέψης.

Ακολουθήστε τη μηνιαία σειρά εκδηλώσεων «Διάλογοι» μέσα από τα social media:

www.facebook.com/SNFDialogues 
www.instagram.com/snfdialogues/

Η «Σμύρνη Μου Αγαπημένη», η πολυαναμενόμενη ταινία της χρονιάς, έκανε επίσημη πρεμιέρα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, παρουσία εκπροσώπων του πολιτικού και του επιχειρηματικού κόσμου, της Εκκλησίας, των γραμμάτων και των τεχνών. Η ταινία κέρδισε αμέσως το ενδιαφέρον και τις εντυπώσεις, όπως και το soundtrack της, με την υπογραφή του Ανδρέα Κατσιγιάννη, που κυκλοφορεί από την Panik Oxygen.

Σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη και σενάριο Μιμής Ντενίση σε συνεργασία με τον Martin Sherman, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο και θεατρικό έργο της, η ταινία «Σμύρνη Μου Αγαπημένη» είναι μια υπερπαραγωγή υψηλών προδιαγραφών με διεθνές καστ, που γεννήθηκε με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Μιμή Ντενίση – Ανδρέας Κατσιγιάννης
Το παρών στην επίσημη πρεμιέρα έδωσαν, μεταξύ άλλων, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος, η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ, πολιτικοί όπως οι Άδωνις Γεωργιάδης, Άννα Διαμαντοπούλου και Νίκος Σηφουνάκης, ο CEO της Panik Records, Γιώργος Αρσενάκος και, φυσικά, οι ηθοποιοί και οι συντελεστές της ταινίας.

Ανδρέας Κατσιγιάννης – Λεωνίδας Κακούρης
Τη μουσική επένδυση της ταινίας «Σμύρνη Μου Αγαπημένη» επιμελήθηκε ο Ανδρέας Κατσιγιάννης και περιλαμβάνει 31 τραγούδια και ορχηστρικά. Συμμετέχουν οι μουσικοί της Καμεράτας – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας και ο βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς. Τα τραγούδια ερμηνεύουν οι  Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Θοδωρής Μέρμηγκας, Σοφία Μέρμηγκα και Ελεάνα Βαρελά.

Burak Hakki – Ανδρέας Κατσιγιάννης
Το soundtrack κυκλοφορεί στα ψηφιακά καταστήματαhttps://smarturl.it/4s6jx9,
στο κανάλι της Panik Records στο YouTube, καθώς και σε μορφή CD στα καταστήματα πώλησης μουσικής και το e-store της Panik στο site και mobile app panikmusic.gr.

Η ταινία «Σμύρνη Μου Αγαπημένη» μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τη σπαρακτική καταστροφή της Σμύρνης, μέσα από εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια και με τη χρήση σύγχρονων ψηφιακών εφέ. Η ταινία κυκλοφορεί από την Tanweer και θα βγει στις αίθουσες την ερχόμενη Πέμπτη, 23 Δεκεμβρίου. 

Μαρίλια Μητρούση – Μιχάλης Μητρούσης – Ανδρέας Κατσιγιάννης με τις κόρες του
Πρωταγωνιστούν: Μιμή Ντενίση, Λεωνίδας Κακούρης, Burak Hakki, Κρατερός Κατσούλης, Ταμίλλα Κουλίεβα, Κατερίνα Γερονικολού, Αναστασία Παντούση, Ντίνα Μιχαηλίδου, Özdemir Çiftçioglu, Χρήστος Στέργιογλου, Νέδη Αντωνιάδη, Δάφνη Αλεξάντερ, Κώστας Κορτίδης, Έφη Γούση, Γιάννης Εγγλέζος, Daniel Crossley, Duncan Skinner, Nathan Thomas, Fotina Papatheodorou και ο Γιάννης Βογιατζής.

 Special guest stars: Jane Lapotaire, Susan Humshire και ο Rupert Graves.

Μας συγκίνησε σε κάποια σημεία ,αργό σενάριο και εναλλαγή εικόνων ,θα μπορούσε να είναι ένα ντοκιμαντέρ στο 1|3 του χρόνου της ..

Μια ταινία που φέρνει άσχημες μνήμες του παρελθόντος στο σήμερα και μεταφέρει την σκληράδα του πολέμου και της αληθινής σφαγής των Καλαβρύτων στην επιφάνεια.

Υπέροχο το τελικό μήνυμά της ..ΟΧΙ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΙ

Θρίλερ  |  Παραγωγή: 2021  |  Διάρκεια 108′

Σκηνοθεσία: Julia Ducournau

Πρωταγωνιστούν: Vincent Lindon, Agathe Rousselle, Garance Marillier, Lais Salameh, Myriem Akheddiou

Η Alexia (Agathe Rousselle) έχει τοποθετημένη στο κρανίο της μια πλάκα τιτανίου, μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που υπέστη σε μικρή ηλικία. Τώρα, ως ενήλικη, επιδίδεται σε μια σειρά δολοφονιών με θύματα άνδρες και γυναίκες που την προσεγγίζουν ερωτικά. Πιο ευνοϊκά αντιμετωπίζει ένα ξαναμμένο… αυτοκίνητο, το οποίο μάλιστα θα την αφήσει έγκυο ύστερα από μια ερωτική βραδιά. Με την αστυνομία να την καταζητεί, η Alexia υιοθετεί την ταυτότητα ενός νεαρού αγοριού που εξαφανίστηκε πριν από χρόνια και εγκαθίσταται στο σπίτι του πατέρα του, του πυροσβέστη Vincent (Vincent Lindon).

Η Γαλλίδα σκηνοθέτρια Julia Ducournau έκανε αίσθηση πριν από πέντε χρόνια με το ντεμπούτο της, raw, μια ιδιαίτερη μείξη της ιστορίας ενηλικίωσης με το σινεμά σωματικού τρόμου του David Cronenberg. Τώρα, επιστρέφει με το titane , άλλο ένα έργο που προσπαθεί να αναμείξει διαφορετικά είδη και προβληματισμούς κάτω από τα κλισέ του θρίλερ. Δυστυχώς, δεν τα καταφέρνει εξίσου καλά.

Το νέο φιλμ της Ducournau είναι προορισμένο να διχάσει, κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι, παρότι απέσπασε Χρυσό Φοίνικα στο πρόσφατο Φεστιβάλ των Καννών, το κοινό την υποδέχεται άλλοτε με θερμά κι άλλοτε με εχθρικά λόγια. Οι συγκρίσεις με τις ταινίες του Cronenberg επανέρχονται, εύλογα, στη συζήτηση, με το crash να αποτελεί σημείο αναφοράς. Μάλιστα, το crash είχε επίσης βραβευτεί με Χρυσό Φοίνικα το 1996, άλλη μια αμφιλεγόμενη (αλλά δικαιότατη) βράβευση, στην οποία σταματούν οι όποιες ομοιότητες της ταινίας του Cronenberg με αυτήν της Ducournau.

Το titane ξεκινά δυναμικά, με εντυπωσιακά φωτισμένα πλάνα, αριστοτεχνικές κινήσεις της κάμερας, δυνατό soundtrack και μια επιδεικτική, πλην ακαταμάχητα δεξιοτεχνική σκηνοθεσία. Το πρώτο 20λεπτο του έργου σου δίνει την εντύπωση πως θα παρακολουθήσεις ένα αριστούργημα, εντύπωση στην οποία συμβάλλουν οι εξαιρετικές ερμηνείες της Agathe Rousselle και, αργότερα, του Vincent Lindon.

Θέλοντας να αναμείξει τον τρόμο με τη μαύρη κωμωδία, η σκηνοθέτρια εκβιάζει την αηδία και το γέλιο εναλλάξ με άτσαλο τρόπο. Κι ο Croneberg είναι ένας σκηνοθέτης με φιλμογραφία γεμάτη αποκρουστικές εικόνες, όμως πίσω από κάθε τέτοια κρύβεται ένας αληθινά οξυδερκής φιλοσοφικός προβληματισμός. Πίσω από τις εικόνες του titane , αντίστοιχα, βρίσκεται μια απλοϊκή θεματική ατζέντα, επιδερμικά μηνύματα και εντελώς σχηματικοί χαρακτήρες.

H ταινία δεν θα μας εντυπωσιάσει ιδιαίτερα και το titane μπορεί να μείνει στην ιστορία ως μια από τις πιο άστοχες επιλογές για την απονομή του Χρυσού Φοίνικα.

Respect

Βιογραφία  |  Παραγωγή: 2021  |  Διάρκεια 145′

Σκηνοθεσία: Liesl Tommy

Πρωταγωνιστούν: Jennifer Hudson, Forest Whitaker, Audra McDonald, Saycon Sengbloh, Hailey Kilgore

Με τη μητέρα της να την εγκαταλείπει όταν ήταν 6 ετών, η νεαρή Aretha Franklin μεγάλωσε με τον πατέρα της ένα από τους πιο γνωστούς ιερωμένους της Αμερικής. Από εκείνον άλλωστε πήρε τα πρώτα μαθήματα και γαλουχήθηκε στο χώρο της εκκλησιαστικής μουσικής και του gospel. Κανένας παραγωγός δεν κατάφερε να καταλάβει τις πραγματικές δυνατότητες της φωνής της όταν άρχιζε να ηχογραφεί σε ηλικία 14 ετών. Όμως μετά το 1966 ήρθαν τα “(You Make Me Feel Like) Α Natural Woman”, “Think”, “Baby”, “Ι Say Α Little Prayer” και όλες οι άλλες μεγάλες επιτυχίες που την καθιέρωσαν και την εκτόξευσαν στην κορυφή του μουσικού στερεώματος. Αυτά τα τραγούδια όμως καθόρισαν και έδωσαν δύναμη στον αγώνα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις αντιρατσιστικές διαδηλώσεις και τα φεμινιστικά κινήματα της δεκαετίας του 60.

Το Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας – FeCHA παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά τις «Ημέρες Ισπανόφωνου Κινηματογράφου/ Días de Cine Hispanófono» στις 12-14 Οκτωβρίου 2021, με αφορμή την «Día de la Hispanidad/ Día del Respeto a la Diversidad Cultural» (Ημέρα της Ισπανοσύνης/ Ημέρα Σεβασμού της Πολιτισμικής Διαφορετικότητας) μετά από την μεγάλη ανταπόκριση του κοινού στις διαδικτυακές προβολές του 2020.

Facebook event: https://www.facebook.com/events/392253885687527/

Κατά τη διάρκεια των «Ημερών Ισπανόφωνου Κινηματογράφου/Días de Cine Hispanófono», θα παρουσιαστούν έξι (6) Ισπανόφωνες ταινίες από την Ισπανία, την Αργεντινή, το Μεξικό, το Περού και την Κούβα, μέσω διαδικτύου με ελληνικούς υπότιτλους και απολύτως δωρεάν για όλη την Ελλάδα.

Οι ταινίες θα είναι διαθέσιμες 12-14/10 για συσκευές εντός της Ελλάδας.
Προβολές στο https://video.fecha.gr.

Λίγα λόγια για την «Día de la Hispanidad/ Día del Respeto a la Diversidad Cultural» (Ημέρα της Ισπανοσύνης/ Ημέρα Σεβασμού της Πολιτισμικής Διαφορετικότητας)
Με αφορμή την ανακάλυψη της Αμερικής στις 12 Οκτωβρίου 1492 από τον Χριστόφορο Κολόμβο -ο οποίος πίστευε ότι είχε βρεθεί στις Ινδίες- γιορτάζεται η ημέρα αυτή στην Ισπανία με την ονομασία «Día de la Hispanidad» (Ημέρα της Ισπανοσύνης). Ο όρος Hispanidad, αντιπροσωπεύει το σύνολο των ισπανόφωνων λαών και πολιτισμών.
Στη Λατινική Αμερική, η ίδια ημέρα γιορτάζεται ως «Día del Respeto a la Diversidad Cultural» (Ημέρα Σεβασμού της Πολιτισμικής Διαφορετικότητας) και εστιάζει στο σεβασμό της πολυμορφίας των πολιτισμών της Λατινικής Αμερικής.

Καμένη Γη / Tierra Calcinada
Antonio Ferrer / Ισπανία / 2020 / 75’

Μέσα από τις καταθέσεις μαρτύρων και ειδικών, ο σκηνοθέτης αποπειράται να αποτυπώσει πως ο Φρανκισμός κατάφερε να διαμορφώσει μια πειθήνια κοινωνία και πως, πλέον, βιώνουμε μια κατάσταση αδιαφορίας με αποτέλεσμα την άνοδο της ακροδεξιάς.

Ο Φιντέλ από Κοντά / Fidel de cerca
Eduardo Flores, Gabriel Beristain, Roberto Chile / Μεξικό, Κούβα, ΗΠΑ / 2020 / 94’

Η ταινία δεν είναι χρονολογική αποτύπωση των γεγονότων αλλά μια μοναδική ματιά από κοντά, σε μία από τις πιο εμβληματικές και μελετημένες, αλλά λιγότερο γνωστές προσωπικότητες της εποχής μας.

Alcatena
Diego Arandojo / Αργεντινή / 2020 / 97’

Η ζωή και το έργο του Αργεντίνου κομίστα Enrique «Quique Alcatena». Μια διερευνητική ματιά στον δημιουργό και τους φανταστικούς του κόσμους, με μαρτυρίες συνεργατών, φίλων και οικογένειας.
Σε συνεργασία με το Comicdom CON Athens.

Η Δίνη / El Remolino
Laura Herrero Garvín / Μεξικό / 2016 / 73’

Ο Πέδρο είναι ένας αγρότης που υπερασπίζεται την ταυτότητά του και τα όνειρά του. Η αδερφή του, Έσθερ, αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον για την κόρη της, ενώ, ταυτόχρονα, μοιράζεται τον κόσμο της μέσα από την μικρή της κάμερα. Μένουν στο Ελ Ρεμολίνο, μια μικρή κοινότητα στο Τσιάπας του Μεξικού, η οποία επηρεάζεται από δυνατές πλημμύρες κάθε χρόνο. Για αυτούς η ζωή είναι σαν μια δίνη που τους στριφογυρίζει ανάμεσα στους προσωπικούς τους κύκλους και στο φυσικό κύκλο του ποταμού.

Το Όνειρο του Μαρακάμε / El sueño del Mara’akame
Federico Cecchetti / Μεξικό / 2016 / 90’

Ο Νιέρι, είναι ένας νεαρός Ουιτσόλ που έχει όνειρο να ταξιδέψει στην Πόλη του Μεξικού για να παίξει σε μια συναυλία, αλλά ο πατέρας του, ένας Μαρακάμε (Σαμάνος), έχει άλλα σχέδια για αυτόν. Θέλει ο γιος του να ακολουθήσει τις παραδόσεις και να βρει το γαλάζιο ελάφι στα όνειρά του, για να μάθει να θεραπεύει και να γίνει και αυτός Μαρακάμε. Ο Νιέρι θα ταξιδέψει στην πρωτεύουσα, όπου θα χαθεί μεν, αλλά θα βρει το όραμά του.

Το Φως στον Λόφο / La Luz En El Cerro
Ricardo Velarde / Περού / 2016 / 85’

O Γιέφερσον και ο Τσίνο, δυο γιατροί που κάνουν νεκροψίες και ο Παντίγια, ένας αστυνόμος με παρελθόν βίαιης συμπεριφοράς, θα βρεθούν στη μέση μιας έρευνας σε μια απομακρυσμένη πόλη στις Άνδεις του Περού, όταν ένας βοσκός θα βρεθεί νεκρός υπό ύποπτες συνθήκες.

Η Κλιματική Αλλαγή που συμβαίνει τώρα, οι συνέπειες που ήδη βιώνουμε και η ανάγκη προσαρμογής της ανθρωπότητας στη νέα πραγματικότητα

Οι ραγδαίες αλλαγές στο παγκόσμιο κλιματικό σύστημα, η προσαρμογή της ανθρωπότητας στα ακραία καιρικά φαινόμενα, η άνοδος της θερμοκρασίας και η κλιματική δικαιοσύνη είναι μερικά από τα θέματα με τα οποία δέκα πολίτες άνοιξαν τη συζήτηση των 46ων Διαλόγων του ΙΣΝ για την Κλιματική Αλλαγή. 

Την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2021, στο εμβληματικό Μέγαρο της Ακαδημίας Αθηνών, τον πρώτο ερευνητικό φορέα στην ιστορία της χώρας, πραγματοποιήθηκε ένας ανοιχτός, δημόσιος διάλογος με τη συμμετοχή επιστημόνων και πολιτών με αφορμή τα ακραία καιρικά φαινόμενα που εκδηλώθηκαν το καλοκαίρι που μας πέρασε αλλά και τη δημοσίευση της 6ης έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, στην οποία επιβεβαιώνεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη οφείλεται σε ανθρωπογενείς δραστηριότητες. 

Η ύπαρξη στρατηγικών αντιμετώπισης, η βαρύτητα της ατομικής ευθύνης, η δίκαιη μετάβαση σε μια κλιματικά ουδέτερη Ευρώπη αλλά και το πώς θα μοιάζει η ζωή μας σε 50 χρόνια, αποτέλεσαν μόνο μερικούς από τους προβληματισμούς που έθεσε το κοινό αναζητώντας τις απαντήσεις από τους εξειδικευμένους επιστήμονες που συμμετείχαν στη συζήτηση. 

«Ο άνθρωπος μπορεί να είναι μικρός σε σχέση με τη φύση, αλλά είναι αρκετός για να την διαταράξει», ανέφερε ο Πρόδρομος Ζάνης, Καθηγητής, Τομέας Μετεωρολογίας και Κλιματολογίας, Τμήμα Γεωλογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. «Τη δεκαετία του ‘80, υπήρχε ένας καύσωνας με τουλάχιστον οκτώ μέρες διάρκεια. Την επόμενη δεκαετία, ήταν δύο. Την επόμενη ακριβώς δεκαετία, τρεις και την τελευταία δεκαετία, τέσσερις. Τα τελευταία 40 χρόνια βλέπουμε ότι υπάρχει αύξηση τέτοιων επεισοδίων, το οποίο αναμένουμε να συνεχίσει και τα επόμενα χρόνια», ενώ στη συνέχεια τόνισε πως «η αύξηση της θερμοκρασίας και η ερημοποίηση είναι δύο φαινόμενα που θα μας απασχολήσουν για τις επόμενες δεκαετίες». 

Αναφερόμενος στο ελληνικό περιβάλλον και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ο Χρήστος Ζερεφός, Γενικός Γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών και Εθνικός Εκπρόσωπος για την Κλιματική Αλλαγή δήλωσε: «Το κόστος της κλιματικής αλλαγής στην χώρα μας μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει τα 700 δις. €, διπλάσιο του εξωτερικού μας χρέους. Αν προσαρμοστούμε, αυτό το κόστος θα μείνει το μισό. Προσαρμογή σημαίνει εξοικονόμηση των πόρων, εξοικονόμηση ενέργειας. Η χώρα μας είναι πλούσια σε πήγες ανανεώσιμης ενέργειας. Η προσαρμογή συμπεριλαμβάνει σειρά δράσεων οι οποίες θα οδηγήσουν σε ικανοποίηση του κέρδους, διότι οι νέες πηγές ενέργειας και οι νέες πόλεις που θα δημιουργηθούν κατ’ ανάγκη, θα είναι λιγότερο ρυπογόνες, πιο χρηστικές, ενώ η κυκλοφορία των οχημάτων θα είναι πιο εύκολη». 

«Ότι είδαμε να συμβαίνει το 2020 στην Εύβοια, βάλτε το επί πολλά εάν γίνει κάποια ακραία βροχόπτωση στην Αθήνα, όπως είχαμε το 2020. Ουσιαστικά πρέπει να παρακαλάμε να έχουμε μία βροχόπτωση ποτιστική. Αν έχουμε κάποια ακραία βροχόπτωση τότε θα έχουμε πλημμύρες, θα χαθεί το έδαφος που έχουμε, όλο αυτό θα γίνει λασποροή, θα γίνουν κατολισθήσεις και πλημμύρες και όλες οι περιοχές που είναι χαμηλότερα προς τη θάλασσα, θα καταστραφούν», σχολίασε η Νίκη Ευελπίδου, Καθηγήτρια, Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απαντώντας σε ερώτηση του κοινού σχετικά με την ατομική ευθύνη και τις πιθανές λύσεις, η κα. Ευελπίδου ανέφερε πως «η λύση είναι σε εμάς τους ίδιους. Ο καθένας από εμάς μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί, μπορούμε να βάλουμε ένα λιθαράκι στο να βοηθήσουμε την κατάσταση. Δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από τους λήπτες αποφάσεων. Ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει κάτι». 

Η Birgit Njåstad, Επικεφαλής του Προγράμματος Ανταρκτικής στο Norwegian Polar Institute, αναφέρθηκε στα τρία πεδία αλλαγών στην Ανταρκτική για τα οποία θα πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση μέσω μαγνητοσκοπημένης συνέντευξης που προβλήθηκε κατά τη διάρκεια της live συζήτησης: «Η Ανταρκτική είναι κομβικής σημασίας για τον καθορισμό του παγκόσμιου κλιματικού συστήματος. Επομένως, κάθε μικρή αλλαγή στον ωκεανό ή στην ατμόσφαιρα, ή συνδυασμός αυτών στην Ανταρκτική, μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτή αντίδραση σε όλο το κλιματικό σύστημα του πλανήτη και τις περιοχές στις οποίες ζούμε. Δεύτερον, όπως ξέρουμε, η Ανταρκτική έχει πολύ πάγο κι αν αυτός ο πάγος, ή κάποιο μέρος του, λιώσει θα αλλάξει η στάθμη της θάλασσας και ξέρουμε ότι αυτό συμβαίνει γρηγορότερα. Το τρίτο είναι τα οικοσυστήματα ή θαλάσσια συστήματα περί της Ανταρκτικής, τα οποία επίσης αλλάζουν σταδιακά λόγω των αλλαγών στο φυσικό περιβάλλον. Το βιολογικό σύστημα του θαλάσσιου περιβάλλοντος γύρω από την Ανταρκτική επίσης επηρεάζει το σύνολο του παγκόσμιου θαλάσσιου συστήματος και τις λειτουργίες των ωκεανών ως οικοσυστήματα για ολόκληρο τον πλανήτη».

Στον αντίκτυπο που θα έχει στη βιομηχανία και την απαλλαγή της από ανθρακούχες εκπομπές, οι οποίες σύμφωνα με τους επιστήμονες πρέπει να μειωθούν στο μισό μέχρι το 2030, αναφέρθηκε η Sasha Stashwick, Ανώτερη Συνήγορος, Πρόγραμμα Κλίματος & Καθαρής Ενέργειας στο NRDC, μέσα από συνέντευξη που παραχώρησε για τους Διαλόγους: «Δεν θα πετύχουμε τους απαιτητικότατους στόχους μας για την κλιματική αλλαγή, εκτός αν έχουμε κάποιο σχέδιο κι αν εφαρμόσουμε πολιτικές για την απομάκρυνση των ανθρακούχων εκπομπών από βιομηχανίες όπως η βιομηχανία τσιμέντου και χάλυβα. Ο δρόμος για τις μηδενικές εκπομπές σε αυτούς τους τομείς δεν είναι μέσω της απαρχαίωσης ή της αντικατάστασης, όπως σκεφτόμαστε τη διύλιση ορυκτών καυσίμων, για παράδειγμα. Ο δρόμος προς το μηδέν είναι μέσω της καινοτομίας. Και πρέπει να διασφαλίσουμε από σήμερα ότι έχουμε θεσμοθετήσει πολιτικές οι οποίες δίνουν κίνητρα για επενδύσεις σήμερα, για να εφαρμόσουμε τις προηγούμενες τεχνολογίες που ξέρουμε ότι θα χρειαστούμε το 2040 ή το 2050 για την απομάκρυνση εκπομπών άνθρακα από αυτούς τους τομείς».

Η συζήτηση των Διαλόγων, που αποτελεί συνέχεια της συνάντησης που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2020 για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, επικεντρώθηκε στην ανάγκη προσαρμογής του ανθρώπου στα όλο και πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, ενώ αναμένεται να βρεθεί ξανά στο επίκεντρο των Διαλόγων το επόμενο διάστημα.