Μας συγκίνησε σε κάποια σημεία ,αργό σενάριο και εναλλαγή εικόνων ,θα μπορούσε να είναι ένα ντοκιμαντέρ στο 1|3 του χρόνου της ..

Μια ταινία που φέρνει άσχημες μνήμες του παρελθόντος στο σήμερα και μεταφέρει την σκληράδα του πολέμου και της αληθινής σφαγής των Καλαβρύτων στην επιφάνεια.

Υπέροχο το τελικό μήνυμά της ..ΟΧΙ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΙ

Σε μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη μίλησε με τον Βασίλη Σπανουδάκη ο νέος ερμηνευτής Σταύρος Σαλαμπασόπουλος.

Ο καταξιωμένος λυρικός ερμηνευτής παρουσιάζει το νέο του τραγούδι

Σχεδόν ένα χρόνο από το πρώτο προσωπικό του τραγούδι με τίτλο «Όνειρο αληθινό», ο Σταύρος Σαλαμπασόπουλος παρουσιάζει το νέο του single «Χωρίς αποσκευές», σε μουσική δική του και στίχους της Χριστίνας Κοιλάνη.

Ένα τραγούδι «ύμνος» για όσους επιθυμούν να κάνουν μια καινούρια αρχή και έχουν την ανάγκη να ονειρευτούν τη ζωή ξανά.

Ο Σταύρος Σαλαμπασόπουλος ανταποκρίνεται άριστα στο ρόλο του συνθέτη, μελοποιεί εύστοχα τον εξαιρετικό στίχο της Χριστίνας Κοιλάνη και με τη δική του επιβλητική ερμηνεία μας χαρίζει ένα ξεχωριστό τραγούδι, που θα αποτελέσει το soundtrack σε κάθε νέα μας αρχή.

Το νέο τραγούδι «Χωρίς αποσκευές» κυκλοφορεί από το OgdooMusicGroup αποκλειστικά στο Spotify.

Ακούστε το τραγούδι «Χωρίς αποσκευές»εδώ: https://spoti.fi/3vBOAXJ

ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΣΚΕΥΕΣ

Μουσική: Σταύρος Σαλαμπασόπουλος

Στίχοι: Χριστίνα Κοιλάνη

Ενορχήστρωση, κιθάρες, μπάσο: ΔημητρηςΣιάμπος

Τύμπανα: Σεραφείμ Γιαννακόπουλος

Πιάνο, πλήκτρα: Γιάννης Καφετζόπουλος

Ηχοληψία, Μίξη: Νίκος Γκουντινάκης @ AntartStudios

Mastering: Ανέστης Ψαραδάκος @ Athens

Mastering Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Λέπουρης – StudioMomentum

Επιμέλεια Παραγωγής: Σταύρος Σαλαμπασόπουλος

Στίχοι:

Χωρίς αποσκευές

Χωρίς αποσκευές,

με τσέπες αδειανές,

γεμάτη μια καρδιά

που ξέρει ν’ αγαπά.

Αφήνω τα παλιά

ο χρόνος δε μετρά

χαράζω διαδρομή

κάνω μια νέα αρχή

Ανοίγω φτερά,

ανοίγω πανιά

για μένα πετάω

πετάω ψηλά.

Ανοίγω ψυχή,

ανοίγω κορμί,

για μένα χαράζει

αυτή η αυγή.

Ανοίγω ψυχή,

ανοίγω κορμί,

για όσα θα έρθουν

θα είμαι εκεί

Χωρίς αποσκευές

συγνώμες κι ενοχές

κοιτάζω ουρανό

για μένα πια θα ζω.

Αφήνω τα παλιά

ο χρόνος δε μετρά

χαράζω διαδρομή

κάνω μια νέα αρχή

Ανοίγω φτερά,

ανοίγω πανιά

για μένα πετάω

πετάω ψηλά

Ανοίγω ψυχή,

ανοίγω κορμί,

για μένα χαράζει

αυτή η αυγή

Ανοίγω ψυχή,

ανοίγω κορμί,

για όσα θα έρθουν

θα είμαι εκεί

Χωρίς αποσκευές,

Με τσέπες αδειανές

Κοιτάζω ουρανό

Για Σένα πια δε ζω…..

Το νέο τραγούδι των δύο αγαπημένων ερμηνευτών, σε μουσική του Αντρέα Κατσιγιάννη και στίχους της Μαρίας Χατζηαυξέντη.

Το εξαιρετικό ντουέτο της Γλυκερίας με τον Γιάννη Κότσιρα “Ένα αθώο ψέμα”, αποτελεί προπομπό της κυκλοφορίας, από το Ogdoo Music Group, του νέου άλμπουμ της Γλυκερίας που έχει τίτλο “Με αναστεναγμό”.

Ο πολυπράγμων συνθέτης Αντρέας Κατσιγιάννης είχε την ιδέα της δημιουργίας ενός δίσκου αφιερωμένου σε μία άγνωστη πτυχή του δράματος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Των προσφύγων που βρήκαν καταφύγιο στην Κύπρο το 1922 και το 1974 αναγκάστηκαν εκ νέου να εγκαταλείψουν τις εστίες τους εξαιτίας της τουρκικής εισβολής και κατοχής.

Η Μαρία Χατζηαυξέντη, απόγονος μίας από τις χιλιάδες οικογένειες που βίωσαν στη διάρκεια μισού μόλις αιώνα δύο φορές τον πόνο του ξεριζωμού αποτυπώνει στους στίχους της τη μνήμη, το σιωπηλό πόνο και την ελπίδα ενός λαού, που κόντρα στις θύελλες της ιστορίας, εξακολουθεί να επιμένει.

Η Γλυκερία και ο Γιάννης Κότσιρας δίνουν σώμα και ψυχή στη συγκίνηση που αναβλύζει από το τραγούδι «Ένα αθώο ψέμα» ερμηνεύοντας με την ευαισθησία και την απαράμιλλη εκφραστικότητα που διακρίνει τις ερμηνείες τους.

Βρείτε την Γλυκερία στα social media:
Website | Facebook | Instagram

Βρείτε τον Γιάννη Κότσιρα στα social media:
Website | Facebook | Instagram

Θρίλερ  |  Παραγωγή: 2021  |  Διάρκεια 108′

Σκηνοθεσία: Julia Ducournau

Πρωταγωνιστούν: Vincent Lindon, Agathe Rousselle, Garance Marillier, Lais Salameh, Myriem Akheddiou

Η Alexia (Agathe Rousselle) έχει τοποθετημένη στο κρανίο της μια πλάκα τιτανίου, μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που υπέστη σε μικρή ηλικία. Τώρα, ως ενήλικη, επιδίδεται σε μια σειρά δολοφονιών με θύματα άνδρες και γυναίκες που την προσεγγίζουν ερωτικά. Πιο ευνοϊκά αντιμετωπίζει ένα ξαναμμένο… αυτοκίνητο, το οποίο μάλιστα θα την αφήσει έγκυο ύστερα από μια ερωτική βραδιά. Με την αστυνομία να την καταζητεί, η Alexia υιοθετεί την ταυτότητα ενός νεαρού αγοριού που εξαφανίστηκε πριν από χρόνια και εγκαθίσταται στο σπίτι του πατέρα του, του πυροσβέστη Vincent (Vincent Lindon).

Η Γαλλίδα σκηνοθέτρια Julia Ducournau έκανε αίσθηση πριν από πέντε χρόνια με το ντεμπούτο της, raw, μια ιδιαίτερη μείξη της ιστορίας ενηλικίωσης με το σινεμά σωματικού τρόμου του David Cronenberg. Τώρα, επιστρέφει με το titane , άλλο ένα έργο που προσπαθεί να αναμείξει διαφορετικά είδη και προβληματισμούς κάτω από τα κλισέ του θρίλερ. Δυστυχώς, δεν τα καταφέρνει εξίσου καλά.

Το νέο φιλμ της Ducournau είναι προορισμένο να διχάσει, κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι, παρότι απέσπασε Χρυσό Φοίνικα στο πρόσφατο Φεστιβάλ των Καννών, το κοινό την υποδέχεται άλλοτε με θερμά κι άλλοτε με εχθρικά λόγια. Οι συγκρίσεις με τις ταινίες του Cronenberg επανέρχονται, εύλογα, στη συζήτηση, με το crash να αποτελεί σημείο αναφοράς. Μάλιστα, το crash είχε επίσης βραβευτεί με Χρυσό Φοίνικα το 1996, άλλη μια αμφιλεγόμενη (αλλά δικαιότατη) βράβευση, στην οποία σταματούν οι όποιες ομοιότητες της ταινίας του Cronenberg με αυτήν της Ducournau.

Το titane ξεκινά δυναμικά, με εντυπωσιακά φωτισμένα πλάνα, αριστοτεχνικές κινήσεις της κάμερας, δυνατό soundtrack και μια επιδεικτική, πλην ακαταμάχητα δεξιοτεχνική σκηνοθεσία. Το πρώτο 20λεπτο του έργου σου δίνει την εντύπωση πως θα παρακολουθήσεις ένα αριστούργημα, εντύπωση στην οποία συμβάλλουν οι εξαιρετικές ερμηνείες της Agathe Rousselle και, αργότερα, του Vincent Lindon.

Θέλοντας να αναμείξει τον τρόμο με τη μαύρη κωμωδία, η σκηνοθέτρια εκβιάζει την αηδία και το γέλιο εναλλάξ με άτσαλο τρόπο. Κι ο Croneberg είναι ένας σκηνοθέτης με φιλμογραφία γεμάτη αποκρουστικές εικόνες, όμως πίσω από κάθε τέτοια κρύβεται ένας αληθινά οξυδερκής φιλοσοφικός προβληματισμός. Πίσω από τις εικόνες του titane , αντίστοιχα, βρίσκεται μια απλοϊκή θεματική ατζέντα, επιδερμικά μηνύματα και εντελώς σχηματικοί χαρακτήρες.

H ταινία δεν θα μας εντυπωσιάσει ιδιαίτερα και το titane μπορεί να μείνει στην ιστορία ως μια από τις πιο άστοχες επιλογές για την απονομή του Χρυσού Φοίνικα.

Respect

Βιογραφία  |  Παραγωγή: 2021  |  Διάρκεια 145′

Σκηνοθεσία: Liesl Tommy

Πρωταγωνιστούν: Jennifer Hudson, Forest Whitaker, Audra McDonald, Saycon Sengbloh, Hailey Kilgore

Με τη μητέρα της να την εγκαταλείπει όταν ήταν 6 ετών, η νεαρή Aretha Franklin μεγάλωσε με τον πατέρα της ένα από τους πιο γνωστούς ιερωμένους της Αμερικής. Από εκείνον άλλωστε πήρε τα πρώτα μαθήματα και γαλουχήθηκε στο χώρο της εκκλησιαστικής μουσικής και του gospel. Κανένας παραγωγός δεν κατάφερε να καταλάβει τις πραγματικές δυνατότητες της φωνής της όταν άρχιζε να ηχογραφεί σε ηλικία 14 ετών. Όμως μετά το 1966 ήρθαν τα “(You Make Me Feel Like) Α Natural Woman”, “Think”, “Baby”, “Ι Say Α Little Prayer” και όλες οι άλλες μεγάλες επιτυχίες που την καθιέρωσαν και την εκτόξευσαν στην κορυφή του μουσικού στερεώματος. Αυτά τα τραγούδια όμως καθόρισαν και έδωσαν δύναμη στον αγώνα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις αντιρατσιστικές διαδηλώσεις και τα φεμινιστικά κινήματα της δεκαετίας του 60.

Νέος δίσκος σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Νίκου Αναγνωστάκη με τη συμμετοχή σπουδαίων ερμηνευτών με τη σφραγίδα του Ogdoo Music Group.

Ο πρώτος σημειώνει στο ένθετο του άλμπουμ:

«Υπάρχει ένα κενό σήμερα ανάμεσα στο καθαρό λαϊκό τραγούδι και την σχολή των τραγουδοποιών και το έντεχνο τραγούδι. Αυτό το «χάσμα» έρχονται να γεφυρώσουν τα Απρόοπτα. Και σε αυτό συντελούν και οι ερμηνευτές και οι στίχοι.

Οι πρώτοι αποδέχτηκαν όλοι με χαρά και σεβασμό την πρόσκλησή μου και τους ευχαριστώ. Κέντησα πάνω τους. Πάντα το να γράψω πάνω στο ύφος και τις δυνατότητες των ερμηνευτών, το κατά παραγγελία που λέγαμε παλιά, το θεωρώ θετικό. Παίρνω κι εγώ με τη σειρά μου κίνητρα να γεννήσω νέα πράγματα, να προσφέρω, να δημιουργήσω λαμβάνοντας υπόψιν τα μουσικά ρεύματα των καιρών μας, με τη δική μου όμως αντίληψη, ευαισθησία και ταυτότητα.

Ο Νίκος Αναγνωστάκης είναι προσωπικός μου φίλος. Τα πρώτα τραγούδια που υπέγραψε τα μελοποίησα εγώ. Και τότε είχε ένα σοβαρό περιεχόμενο στο στίχο του. Όμως στο χρόνο έχει εξελιχθεί ακόμη περισσότερο, εντυπωσιακά θα έλεγα. Στα προσόντα του, το πρωτότυπα θέματα τα οποία συλλαμβάνει και με τα οποία καταπιάνεται, ο τρόπος που τα αναπτύσσει και η καλή τεχνική του, οι ωραίες ρίμες του. Κάθε τραγούδι του δίσκου είναι και μια ξεχωριστή, ευρηματική ιστορία».

Ο στιχουργός της έκδοσης τοποθετείται με τη σειρά του:

«Γνωριζόμαστε πάνω από 30 χρόνια, με σχεδόν καθημερινή παρέα, αλλά ακόμη και μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας δεν κατάφερα ακόμη να τον απομυθοποιήσω.. Όταν ζεις δίπλα στον Χρήστο έχεις την αίσθηση βρε παιδί μου ότι γίνεσαι κάθε μέρα και καλύτερος άνθρωπος. Πέρα από το μεγάλο του ταλέντο και την δημιουργικότητά του η σεμνότητα του, η εντιμότητά του και η ευαισθησία του είναι μοναδική! Μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας μαζί του πιστεύω ακράδαντα ότι αν δεν υπήρχε Ο ΧΡΗΣΤΟΣ μόνο μια προηγμένη φαντασία θα μπορούσε και θα έπρεπε να τον έχει επινοήσει».

Στα «Απρόοπτα» του Χρήστου Νικολόπουλου και Νίκου Αναγνωστάκη δίνουν το παρών ξεχωριστοί ερμηνευτές ενώ έχουμε και μοναδικές εκπλήξεις με την παρουσία πηγαίων συνθετών και τραγουδοποιών. Το ιδιαίτερο στοιχείο είναι ότι όλοι τους απ’ την πρώτη στιγμή αγκάλιασαν το υλικό και την προσπάθεια των δύο δημιουργών και συμμετείχαν στην ολοκλήρωση της έκδοσης ολόκαρδα και ουσιαστικά.

Το «Και Μείναμε Άνθρωποι» είναι η δεύτερη συνεργασία της Άλκηστις Πρωτοψάλτη με τον Papercut και τον Νίκο Μωραΐτη, μετά το «Πες Μου Πως Δεν Είναι Αργά», ένα μπλουζ με τη συμμετοχή του Σταύρου Ξαρχάκου και το τρίτο κατά σειρά single από το album που ετοιμάζουν οι δύο δημιουργοί και θα κυκλοφορήσει προσεχώς από την Panik Oxygen. Στο cd αυτό συμμετέχουν επίσης η Δήμητρα Γαλάνη, η Γιώτα Νέγκα και η Μυρτώ Βασιλείου.
 
Ο πιο δυναμικός εκπρόσωπος της ηλεκτρονικής μουσικής και ο πιο διακεκριμένος στιχουργός της γενιάς του υπογράφουν ένα δυναμικό τραγούδι, χαρακτηριστικό του brand new retro ύφους στην ελληνική δισκογραφία, το οποίο «ντύνει» με τη σπάνια φωνή της η Άλκηστις Πρωτοψάλτη.

Το Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας – FeCHA παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά τις «Ημέρες Ισπανόφωνου Κινηματογράφου/ Días de Cine Hispanófono» στις 12-14 Οκτωβρίου 2021, με αφορμή την «Día de la Hispanidad/ Día del Respeto a la Diversidad Cultural» (Ημέρα της Ισπανοσύνης/ Ημέρα Σεβασμού της Πολιτισμικής Διαφορετικότητας) μετά από την μεγάλη ανταπόκριση του κοινού στις διαδικτυακές προβολές του 2020.

Facebook event: https://www.facebook.com/events/392253885687527/

Κατά τη διάρκεια των «Ημερών Ισπανόφωνου Κινηματογράφου/Días de Cine Hispanófono», θα παρουσιαστούν έξι (6) Ισπανόφωνες ταινίες από την Ισπανία, την Αργεντινή, το Μεξικό, το Περού και την Κούβα, μέσω διαδικτύου με ελληνικούς υπότιτλους και απολύτως δωρεάν για όλη την Ελλάδα.

Οι ταινίες θα είναι διαθέσιμες 12-14/10 για συσκευές εντός της Ελλάδας.
Προβολές στο https://video.fecha.gr.

Λίγα λόγια για την «Día de la Hispanidad/ Día del Respeto a la Diversidad Cultural» (Ημέρα της Ισπανοσύνης/ Ημέρα Σεβασμού της Πολιτισμικής Διαφορετικότητας)
Με αφορμή την ανακάλυψη της Αμερικής στις 12 Οκτωβρίου 1492 από τον Χριστόφορο Κολόμβο -ο οποίος πίστευε ότι είχε βρεθεί στις Ινδίες- γιορτάζεται η ημέρα αυτή στην Ισπανία με την ονομασία «Día de la Hispanidad» (Ημέρα της Ισπανοσύνης). Ο όρος Hispanidad, αντιπροσωπεύει το σύνολο των ισπανόφωνων λαών και πολιτισμών.
Στη Λατινική Αμερική, η ίδια ημέρα γιορτάζεται ως «Día del Respeto a la Diversidad Cultural» (Ημέρα Σεβασμού της Πολιτισμικής Διαφορετικότητας) και εστιάζει στο σεβασμό της πολυμορφίας των πολιτισμών της Λατινικής Αμερικής.

Καμένη Γη / Tierra Calcinada
Antonio Ferrer / Ισπανία / 2020 / 75’

Μέσα από τις καταθέσεις μαρτύρων και ειδικών, ο σκηνοθέτης αποπειράται να αποτυπώσει πως ο Φρανκισμός κατάφερε να διαμορφώσει μια πειθήνια κοινωνία και πως, πλέον, βιώνουμε μια κατάσταση αδιαφορίας με αποτέλεσμα την άνοδο της ακροδεξιάς.

Ο Φιντέλ από Κοντά / Fidel de cerca
Eduardo Flores, Gabriel Beristain, Roberto Chile / Μεξικό, Κούβα, ΗΠΑ / 2020 / 94’

Η ταινία δεν είναι χρονολογική αποτύπωση των γεγονότων αλλά μια μοναδική ματιά από κοντά, σε μία από τις πιο εμβληματικές και μελετημένες, αλλά λιγότερο γνωστές προσωπικότητες της εποχής μας.

Alcatena
Diego Arandojo / Αργεντινή / 2020 / 97’

Η ζωή και το έργο του Αργεντίνου κομίστα Enrique «Quique Alcatena». Μια διερευνητική ματιά στον δημιουργό και τους φανταστικούς του κόσμους, με μαρτυρίες συνεργατών, φίλων και οικογένειας.
Σε συνεργασία με το Comicdom CON Athens.

Η Δίνη / El Remolino
Laura Herrero Garvín / Μεξικό / 2016 / 73’

Ο Πέδρο είναι ένας αγρότης που υπερασπίζεται την ταυτότητά του και τα όνειρά του. Η αδερφή του, Έσθερ, αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον για την κόρη της, ενώ, ταυτόχρονα, μοιράζεται τον κόσμο της μέσα από την μικρή της κάμερα. Μένουν στο Ελ Ρεμολίνο, μια μικρή κοινότητα στο Τσιάπας του Μεξικού, η οποία επηρεάζεται από δυνατές πλημμύρες κάθε χρόνο. Για αυτούς η ζωή είναι σαν μια δίνη που τους στριφογυρίζει ανάμεσα στους προσωπικούς τους κύκλους και στο φυσικό κύκλο του ποταμού.

Το Όνειρο του Μαρακάμε / El sueño del Mara’akame
Federico Cecchetti / Μεξικό / 2016 / 90’

Ο Νιέρι, είναι ένας νεαρός Ουιτσόλ που έχει όνειρο να ταξιδέψει στην Πόλη του Μεξικού για να παίξει σε μια συναυλία, αλλά ο πατέρας του, ένας Μαρακάμε (Σαμάνος), έχει άλλα σχέδια για αυτόν. Θέλει ο γιος του να ακολουθήσει τις παραδόσεις και να βρει το γαλάζιο ελάφι στα όνειρά του, για να μάθει να θεραπεύει και να γίνει και αυτός Μαρακάμε. Ο Νιέρι θα ταξιδέψει στην πρωτεύουσα, όπου θα χαθεί μεν, αλλά θα βρει το όραμά του.

Το Φως στον Λόφο / La Luz En El Cerro
Ricardo Velarde / Περού / 2016 / 85’

O Γιέφερσον και ο Τσίνο, δυο γιατροί που κάνουν νεκροψίες και ο Παντίγια, ένας αστυνόμος με παρελθόν βίαιης συμπεριφοράς, θα βρεθούν στη μέση μιας έρευνας σε μια απομακρυσμένη πόλη στις Άνδεις του Περού, όταν ένας βοσκός θα βρεθεί νεκρός υπό ύποπτες συνθήκες.

Η Κλιματική Αλλαγή που συμβαίνει τώρα, οι συνέπειες που ήδη βιώνουμε και η ανάγκη προσαρμογής της ανθρωπότητας στη νέα πραγματικότητα

Οι ραγδαίες αλλαγές στο παγκόσμιο κλιματικό σύστημα, η προσαρμογή της ανθρωπότητας στα ακραία καιρικά φαινόμενα, η άνοδος της θερμοκρασίας και η κλιματική δικαιοσύνη είναι μερικά από τα θέματα με τα οποία δέκα πολίτες άνοιξαν τη συζήτηση των 46ων Διαλόγων του ΙΣΝ για την Κλιματική Αλλαγή. 

Την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2021, στο εμβληματικό Μέγαρο της Ακαδημίας Αθηνών, τον πρώτο ερευνητικό φορέα στην ιστορία της χώρας, πραγματοποιήθηκε ένας ανοιχτός, δημόσιος διάλογος με τη συμμετοχή επιστημόνων και πολιτών με αφορμή τα ακραία καιρικά φαινόμενα που εκδηλώθηκαν το καλοκαίρι που μας πέρασε αλλά και τη δημοσίευση της 6ης έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, στην οποία επιβεβαιώνεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη οφείλεται σε ανθρωπογενείς δραστηριότητες. 

Η ύπαρξη στρατηγικών αντιμετώπισης, η βαρύτητα της ατομικής ευθύνης, η δίκαιη μετάβαση σε μια κλιματικά ουδέτερη Ευρώπη αλλά και το πώς θα μοιάζει η ζωή μας σε 50 χρόνια, αποτέλεσαν μόνο μερικούς από τους προβληματισμούς που έθεσε το κοινό αναζητώντας τις απαντήσεις από τους εξειδικευμένους επιστήμονες που συμμετείχαν στη συζήτηση. 

«Ο άνθρωπος μπορεί να είναι μικρός σε σχέση με τη φύση, αλλά είναι αρκετός για να την διαταράξει», ανέφερε ο Πρόδρομος Ζάνης, Καθηγητής, Τομέας Μετεωρολογίας και Κλιματολογίας, Τμήμα Γεωλογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. «Τη δεκαετία του ‘80, υπήρχε ένας καύσωνας με τουλάχιστον οκτώ μέρες διάρκεια. Την επόμενη δεκαετία, ήταν δύο. Την επόμενη ακριβώς δεκαετία, τρεις και την τελευταία δεκαετία, τέσσερις. Τα τελευταία 40 χρόνια βλέπουμε ότι υπάρχει αύξηση τέτοιων επεισοδίων, το οποίο αναμένουμε να συνεχίσει και τα επόμενα χρόνια», ενώ στη συνέχεια τόνισε πως «η αύξηση της θερμοκρασίας και η ερημοποίηση είναι δύο φαινόμενα που θα μας απασχολήσουν για τις επόμενες δεκαετίες». 

Αναφερόμενος στο ελληνικό περιβάλλον και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ο Χρήστος Ζερεφός, Γενικός Γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών και Εθνικός Εκπρόσωπος για την Κλιματική Αλλαγή δήλωσε: «Το κόστος της κλιματικής αλλαγής στην χώρα μας μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει τα 700 δις. €, διπλάσιο του εξωτερικού μας χρέους. Αν προσαρμοστούμε, αυτό το κόστος θα μείνει το μισό. Προσαρμογή σημαίνει εξοικονόμηση των πόρων, εξοικονόμηση ενέργειας. Η χώρα μας είναι πλούσια σε πήγες ανανεώσιμης ενέργειας. Η προσαρμογή συμπεριλαμβάνει σειρά δράσεων οι οποίες θα οδηγήσουν σε ικανοποίηση του κέρδους, διότι οι νέες πηγές ενέργειας και οι νέες πόλεις που θα δημιουργηθούν κατ’ ανάγκη, θα είναι λιγότερο ρυπογόνες, πιο χρηστικές, ενώ η κυκλοφορία των οχημάτων θα είναι πιο εύκολη». 

«Ότι είδαμε να συμβαίνει το 2020 στην Εύβοια, βάλτε το επί πολλά εάν γίνει κάποια ακραία βροχόπτωση στην Αθήνα, όπως είχαμε το 2020. Ουσιαστικά πρέπει να παρακαλάμε να έχουμε μία βροχόπτωση ποτιστική. Αν έχουμε κάποια ακραία βροχόπτωση τότε θα έχουμε πλημμύρες, θα χαθεί το έδαφος που έχουμε, όλο αυτό θα γίνει λασποροή, θα γίνουν κατολισθήσεις και πλημμύρες και όλες οι περιοχές που είναι χαμηλότερα προς τη θάλασσα, θα καταστραφούν», σχολίασε η Νίκη Ευελπίδου, Καθηγήτρια, Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απαντώντας σε ερώτηση του κοινού σχετικά με την ατομική ευθύνη και τις πιθανές λύσεις, η κα. Ευελπίδου ανέφερε πως «η λύση είναι σε εμάς τους ίδιους. Ο καθένας από εμάς μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί, μπορούμε να βάλουμε ένα λιθαράκι στο να βοηθήσουμε την κατάσταση. Δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από τους λήπτες αποφάσεων. Ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει κάτι». 

Η Birgit Njåstad, Επικεφαλής του Προγράμματος Ανταρκτικής στο Norwegian Polar Institute, αναφέρθηκε στα τρία πεδία αλλαγών στην Ανταρκτική για τα οποία θα πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση μέσω μαγνητοσκοπημένης συνέντευξης που προβλήθηκε κατά τη διάρκεια της live συζήτησης: «Η Ανταρκτική είναι κομβικής σημασίας για τον καθορισμό του παγκόσμιου κλιματικού συστήματος. Επομένως, κάθε μικρή αλλαγή στον ωκεανό ή στην ατμόσφαιρα, ή συνδυασμός αυτών στην Ανταρκτική, μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτή αντίδραση σε όλο το κλιματικό σύστημα του πλανήτη και τις περιοχές στις οποίες ζούμε. Δεύτερον, όπως ξέρουμε, η Ανταρκτική έχει πολύ πάγο κι αν αυτός ο πάγος, ή κάποιο μέρος του, λιώσει θα αλλάξει η στάθμη της θάλασσας και ξέρουμε ότι αυτό συμβαίνει γρηγορότερα. Το τρίτο είναι τα οικοσυστήματα ή θαλάσσια συστήματα περί της Ανταρκτικής, τα οποία επίσης αλλάζουν σταδιακά λόγω των αλλαγών στο φυσικό περιβάλλον. Το βιολογικό σύστημα του θαλάσσιου περιβάλλοντος γύρω από την Ανταρκτική επίσης επηρεάζει το σύνολο του παγκόσμιου θαλάσσιου συστήματος και τις λειτουργίες των ωκεανών ως οικοσυστήματα για ολόκληρο τον πλανήτη».

Στον αντίκτυπο που θα έχει στη βιομηχανία και την απαλλαγή της από ανθρακούχες εκπομπές, οι οποίες σύμφωνα με τους επιστήμονες πρέπει να μειωθούν στο μισό μέχρι το 2030, αναφέρθηκε η Sasha Stashwick, Ανώτερη Συνήγορος, Πρόγραμμα Κλίματος & Καθαρής Ενέργειας στο NRDC, μέσα από συνέντευξη που παραχώρησε για τους Διαλόγους: «Δεν θα πετύχουμε τους απαιτητικότατους στόχους μας για την κλιματική αλλαγή, εκτός αν έχουμε κάποιο σχέδιο κι αν εφαρμόσουμε πολιτικές για την απομάκρυνση των ανθρακούχων εκπομπών από βιομηχανίες όπως η βιομηχανία τσιμέντου και χάλυβα. Ο δρόμος για τις μηδενικές εκπομπές σε αυτούς τους τομείς δεν είναι μέσω της απαρχαίωσης ή της αντικατάστασης, όπως σκεφτόμαστε τη διύλιση ορυκτών καυσίμων, για παράδειγμα. Ο δρόμος προς το μηδέν είναι μέσω της καινοτομίας. Και πρέπει να διασφαλίσουμε από σήμερα ότι έχουμε θεσμοθετήσει πολιτικές οι οποίες δίνουν κίνητρα για επενδύσεις σήμερα, για να εφαρμόσουμε τις προηγούμενες τεχνολογίες που ξέρουμε ότι θα χρειαστούμε το 2040 ή το 2050 για την απομάκρυνση εκπομπών άνθρακα από αυτούς τους τομείς».

Η συζήτηση των Διαλόγων, που αποτελεί συνέχεια της συνάντησης που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2020 για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, επικεντρώθηκε στην ανάγκη προσαρμογής του ανθρώπου στα όλο και πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, ενώ αναμένεται να βρεθεί ξανά στο επίκεντρο των Διαλόγων το επόμενο διάστημα.