Ο μεγάλος Έλληνας μουσικοσυνθέτης έχει συνδέσει το όνομα και το έργο του με τις σημαντικότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 96 ετών, ο σπουδαίος συνθέτης, πολιτικός και συγγραφέας Μίκης Θεοδωράκης, μία από τις σημαντικότερες και πιο πολυσυζητημένες προσωπικότητες της νεώτερης Ελλάδας.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, Κρητικός στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο.

Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας όπως στη Μυτιλήνη, Γιάννενα, Κεφαλονιά, Πύργο, Πάτρα και κυρίως στην Τρίπολη.

Από τότε φάνηκε καθαρά, ότι η ζωή του θα μοιραζόταν ανάμεσα στη μουσική και στον αγώνα για τον “Ανθρωπο”.

Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται.

Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στο ΕΑΜ και αγωνίζεται κατά των Γερμανών κατακτητών. Συγχρόνως σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Μετά την απελευθέρωση ξεσπά ο εμφύλιος.https://www.youtube.com/embed/VTReB0eakWQ

Ο Θεοδωράκης λόγω των προοδευτικών του ιδεών καταδιώκεται από τις αστυνομικές αρχές. Για ένα διάστημα ζει παράνομος στην Αθήνα χωρίς να σταματήσει την επαναστατική του δράση. Τελικά συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στην αρχή στην Ικαρία και στη συνέχεια στο επονομαζόμενο στρατόπεδο θανάτου, τη Μακρόνησο. Τελικά αποφοιτά από το Ωδείο το 1950 με δίπλωμα στην αρμονία, αντίστιξη και φούγκα.https://www.youtube.com/embed/niqrjP1VDeY

Το 1954 πηγαίνει με υποτροφία στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στο Conservatoire και σπουδάζει μουσική ανάλυση με τον Olivier Messiaen και διεύθυνση ορχήστρας με τον Eugène Bigot.

Η περίοδος 1954-1960 είναι μια εποχή έντονης δραστηριότητας για τον Θεοδωράκη στο χώρο της Ευρωπαϊκής μουσικής. Συνθέτει μουσική για το μπαλέτο της Ludmila Tcherina, το Covent Garden, Stuttgart Ballet και επίσης για τον κινηματογράφο.

Το 1957 του απονέμεται το πρώτο βραβείο του Φεστιβάλ της Μόσχας από τον Schostakovitch για το έργο του, Suite No 1 για πιάνο και ορχήστρα.

Συγχρόνως συνθέτει πολλά έργα συμφωνικής μουσικής και μουσικής δωματίου.

Το 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα. Έχει ήδη μελοποιήσει τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου, που σηματοδοτεί την “στροφή” του προς το λαϊκό τραγούδι. Συνθέτει δεκάδες κύκλους τραγουδιών που βρίσκουν βαθύτατη απήχηση μέσα στον ελληνικό λαό.

Ιδρύει την Μικρή Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών και δίνει πολλές συναυλίες σ΄ όλη την Ελλάδα προσπαθώντας να εξοικειώσει τον κόσμο με τα αριστουργήματα της συμφωνικής μουσικής.https://www.youtube.com/embed/ivmkHc1CbtE

Το 1963 μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη ιδρύεται η “Νεολαία Λαμπράκη”, της οποίας εκλέγεται Πρόεδρος. Την ίδια εποχή εκλέγεται Βουλευτής της ΕΔΑ.

Την 21η Απριλίου του 1967 περνά στην παρανομία και απευθύνει την πρώτη έκκληση για Αντίσταση κατά της Δικτατορίας στις 23 Απριλίου. Τον Μάιο του 1967 ιδρύει μαζί με άλλους την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της Δικτατορίας, το ΠΑΜ και εκλέγεται πρόεδρός του.

Συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967. Μπουμπουλίνας, απομόνωση, φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας, νοσοκομείο, αποφυλάκιση και κατ΄ οίκον περιορισμός, εκτόπιση με την οικογένεια στη Ζάτουνα Αρκαδίας, στρατόπεδο Ωρωπού. ΄Όλο αυτό το διάστημα συνθέτει συνεχώς. Πολλές από τα καινούρια έργα κατορθώνει με διάφορους τρόπους να τα στέλνει στο εξωτερικό, όπου τραγουδιούνται από τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μελίνα Μερκούρη.

Στον Ωρωπό η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται επικίνδυνα. Στο εξωτερικό ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών. Προσωπικότητες, όπως ο Δημήτρης Σοστάκοβιτς, Arthur Miller, Laurence Olivier, Yves Montand κ.λ.π. δημιουργούν επιτροπές για την απελευθέρωσή του. Τελικά υπό την πίεση αυτή αποφυλακίζεται και βρίσκεται στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1970.

Στο εξωτερικό αφιερώνει όλο το χρόνο του σε περιοδείες σ’ όλο τον κόσμο με συναυλίες, συναντήσεις με αρχηγούς κρατών και προσωπικότητες, συνεντεύξεις, δηλώσεις για την πτώση της δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι συναυλίες του γίνονται βήμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης και για τους άλλους λαούς που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα: Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιρανούς, Κούρδους, Τούρκους, Χιλιανούς, Παλαιστίνιους.

Γιατί πεποίθησή του ήταν πάντα, ότι η δημοκρατία και η ελευθερία είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την εδραίωση της ειρήνης. Γιατί ο πόλεμος αποφεύγεται μόνο από ανθρώπους ελεύθερους, που μπορούν να ρυθμίσουν οι ίδιοι τις τύχες τους.

Το 1972 επισκέπτεται το Ισραήλ δίνοντας συναυλίες. Συναντάται με τον τότε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Αλόν, που του ζητά να μεταφέρει μήνυμα στον Αραφάτ. Πραγματικά αμέσως μετά συναντάται με τον Αραφάτ, στον οποίο επιδίδει το μήνυμα της Ισραηλινής Κυβέρνησης και προσπαθεί να τον πείσει να αρχίσει συζητήσεις με την άλλη πλευρά. Από τότε συνέβη πολλές φορές να παίξει τον ρόλο του άτυπου πρεσβευτή μεταξύ των δύο πλευρών.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι το 1994 γιορτάσθηκε πανηγυρικά στο ΄Όσλο η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων παρουσία των Πέρες και Αραφάτ με την παρουσίαση του Μαουτχάουζεν που στο μεταξύ έχει γίνει “εθνικό τραγούδι” του Ισραήλ και του Ύμνου για την Παλαιστίνη που έγραψε ο Θεοδωράκης, ως αναγνώριση και της δικής του συμβολής στην υπόθεση της ειρήνης στην περιοχή αυτή.

Επισκέπτεται επίσης την Αλγερία, Αίγυπτο, Τύνιδα, Λίβανο και Συρία προσπαθώντας να ενισχύσει τον διάλογο μεταξύ αντιμαχομένων πλευρών.

Το 1974 με την πτώση της Δικτατορίας γυρίζει στην Ελλάδα. Συνθέτει πάντα μουσική. Δίνει πολλές συναυλίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Παράλληλα συμμετέχει στα κοινά είτε ως απλός πολίτης, είτε ως βουλευτής [1981-86 (παραίτηση) και 1989-92 (παραίτηση)] είτε ως Υπουργός Επικρατείας [1990-92 (παραίτηση)].

Το 1976 ιδρύει το Κίνημα «Πολιτισμός της Ειρήνης» και δίνει διαλέξεις και συναυλίες σ΄ όλη την Ελλάδα.

Το 1983 του απονέμεται το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.

Το 1986 γίνεται πραγματικότητα κάτι που από το 1970 ακόμα έχει υποστηρίξει σε συνεντεύξεις του: η δημιουργία επιτροπών ελληνοτουρκικής φιλίας στην Ελλάδα με πρόεδρο τον ίδιο και στην Τουρκία με τη συμμετοχή γνωστών πνευματικών ανθρώπων όπως ο Αζίζ Νεσίν, ο Γιασέρ Κεμάλ και ο Ζουλφύ Λιβανελί.

Ο Θεοδωράκης δίνει πολλές συναυλίες στην Τουρκία, που τις παρακολουθούν κυρίως νέοι με συνθήματα υπέρ της φιλίας μεταξύ των δύο λαών.

Αργότερα παίζει και πάλι το ρόλο του άτυπου πρεσβευτή ειρήνης, μεταφέροντας μηνύματα των ελλήνων πρωθυπουργών, του Α. Παπανδρέου και του Κ. Μητσοτάκη προς την τουρκική κυβέρνηση.

Επίσης το 1986 (μετά την καταστροφή στο Τσερνομπίλ) πραγματοποιεί μεγάλη περιοδεία με συναυλίες σ΄ όλη την Ευρώπη κατά της ατομικής ενέργειας.

Το 1988 διοργανώνονται με δική του πρωτοβουλία δύο συνέδρια για την ειρήνη στο Tübingen και στην Κολωνία. Συμμετέχουν πολιτικοί όπως ο Όσκαρ Λαφονταιν και ο Johannes Rau, φιλόσοφοι όπως ο Dürrenmatt, συγγραφείς, πολιτειολόγοι και καλλιτέχνες.

Εκεί έχει την ευκαιρία να αναπτύξει τη θεωρία του για τον ελεύθερο χρόνο και τη σημασία του στη διαμόρφωση ελεύθερων ανθρώπων.

Το 1990 δίνει 36 συναυλίες σ΄ολη την Ευρώπη υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστείας. Συνεχίζει δίνοντας συναυλίες για την ηλιακή ενέργεια (υπό την αιγίδα της Εurosolar), κατά του αναλφαβητισμού, κατά των ναρκωτικών κ.λ.π.

Παράλληλα αγωνίζεται και για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε άλλες χώρες και κυρίως στις γειτονικές Αλβανία (που την επισκέπτεται και ως Υπουργός για τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας) και Τουρκία. Ως πρόεδρος Διεθνούς Επιτροπής στο Παρίσι καταβάλλει προσπάθειες για την απελευθέρωση των τούρκων ηγετών της αντιπολίτευσης Κουτλού και Σαργκίν που τελικά επιτυγχάνουν.

Προτείνει τη διοργάνωση Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Ειρήνης στους Δελφούς και υποβάλλει στην κυβέρνηση σχέδιο για μια “Ολυμπιάδα του Πνεύματος”.

Ιδρύει επιτροπή συμπαράστασης και βοήθειας προς τον Κουρδικό λαό.

Το 1993 αναλαμβάνει Γενικός Διευθυντής Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, όμως παραιτείται τον επόμενο χρόνο.

Σε περιοδεία του στην Αμερική και τον Καναδά το 1994 για την ενίσχυση Πολιτιστικού κέντρου των ομογενών, η Σύγκλητος του Québec υποδέχεται με ομόφωνο ψήφισμά της, με το οποίο τον τιμά για την προσφορά του στον πολιτισμό και τους αγώνες του για τον Ανθρωπο.

Τα επόμενα χρόνια παρουσιάζονται οι όπερές του “Ηλέκτρα” (1995) και “Αντιγόνη” (1999) ενώ παράλληλα αναπτύσσει μεγάλη δραστηριότητα στο εξωτερικό (Ευρώπη, Νότια Αφρική, Αμερική) και παίρνει δυναμικά θέση σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της εποχής (ελληνοτουρκική φιλία, σεισμοί, βομβαρδισμοί στην Γιουγκοσλαβία, υπόθεση Οτσαλάν, πόλεμος στο Αφγανιστάν, πόλεμος στο Ιράκ κ.λπ.).

Το 2000 είναι υποψήφιος για το Νόμπελ Ειρήνης. Σύσσωμη η πολιτική και η πνευματική ηγεσία Ελλάδας και Κύπρου στηρίζει την υποψηφιότητα, ενώ στη Νορβηγία, στα γραφεία της Επιτροπής για το Νόμπελ φθάνουν συνεχώς επιστολές από όλα τα μέρη του κόσμου από προσωπικότητες, φορείς και απλούς ανθρώπους.

Το 2002 παρουσιάζεται η όπερά του “Λυσιστράτη”, ένας αληθινός ύμνος στην Ειρήνη.

Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε όλα τα είδη της μουσικής: όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, ορατόρια, μπαλέτα, χορωδιακή εκκλησιαστική μουσική, μουσική για αρχαίο δράμα, για θέατρο, για κινηματογράφο, έντεχνο λαϊκό τραγούδι, μετασυμφωνικά έργα.

Επίσης έχει γράψει πολλά βιβλία, που έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.

Η Λένα Πλάτωνος, η πρωτοπόρος της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής, χαρίζει τη φωνή της στο νέο τραγούδι του Λάκη Παπαδόπουλου, με τίτλο «Για μας», σε στίχους του καταξιωμένου στιχουργού Νίκου Μωραΐτη.

Ο Λάκης Παπαδόπουλος με το «Για μας», ξαφνιάζει, για άλλη μια φορά, ευχάριστα, αποδεικνύοντας ότι το συνθετικό του ταλέντο διασχίζει με άνεση τα όρια που θεωρητικά χωρίζουν τα διάφορα μουσικά είδη.

Ο Νίκος Μωραΐτης γράφει λιτά και εύστοχα έναν ύμνο στο «μαζί», βάλσαμο μετά από το τόσο «χωριστά» που έχουμε βιώσει.

Κι όχι μόνος

Κι όχι μόνη

πια

Η Λένα Πλάτωνος ερμηνεύει αέρινα και ονειρικά, συνεπής στη μαγική της φύση που την καθιστά αγαπημένη της νεότητας, κάθε εποχής.

Το «Για μας», τραγούδι με ρεμβώδη, ηλεκτρική ψυχή είναι ένα παραθυράκι που βλέπει στον ιδεατό κόσμο τριών εμπνευσμένων δημιουργών. Τον οραματικό κόσμο της αγάπης και της συγχώρεσης.

Το τραγούδι κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group σε ψηφιακή μορφή και είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

Το εξώφυλλο της κυκλοφορίας του «Για μας» έχει φιλοτεχνήσει ο Άγγελος Παπαδόπουλος.

Σε στίχους του Νίκου Αναγνωστάκη και του Κώστα Μπαλαχούτη με τη

συμμετοχή κορυφαίων ερμηνευτών.

Ο Τάκης Σούκας είναι ένας ογκόλιθος του
τραγουδιού μας, με 60χρονη θητεία στο πάλκο και
σχεδόν ανάλογη στη δισκογραφία.
Η μελωδική γραφή του ξεχώριζε και ξεχωρίζει, γιατί
μεταξύ άλλων μετουσιώνει τα ακριβά και πολύπλοκα πετράδια της σε άμεσα
μεστούς, γοητευτικούς καρπούς. Ο Σούκας είναι βαθιά έντεχνος και λαϊκός
συνάμα.
Σαν συνθέτης έχει συνεργαστεί με πολλούς τρανούς αλλά υπάρχουν και
ορισμένοι, κλασικοί αλλά και νεότεροι με τους οποίους δεν συναντήθηκε σε αυτόν
τον τομέα.
Τις πηγαίες συνθέσεις του του βέβαια τις έχουν τραγουδήσει και οι… πέτρες ενώ
σαν εκτελεστής στο στούντιο και τις ζωντανές εμφανίσεις, με το ακορντεόν και το
σαντούρι του, έχει συντροφεύσει το μεγαλύτερο κομμάτι του σύμπαντος του
ελληνικού τραγουδιού.
Ο δίσκος «Τάκης Σούκας – Πρώτη Φορά» που κυκλοφορεί απ’ το Οgdoo Music
Group είναι ένα ιδιαίτερο γεγονός στην μεγαλειώδη πορεία του Σούκα στο
ελληνικό τραγούδι.
Τον σμίγει για «Πρώτη Φορά» με πρωτότυπο υλικό με σπουδαίους τραγουδιστές
από διαφορετικές γενιές όπως οι (κατά αλφαβητική σειρά) : Φωτεινή Βελεσιώτου,
Γλυκερία, Χρήστος Δάντης, Φοίβος Δεληβοριάς, Μανώλης Μητσιάς, Γιώργος
Νταλάρας, Ορφέας Περίδης, Ηρώ Σαΐα.
Οι στίχοι του Νίκου Αναγνωστάκη και του Κώστα Μπαλαχούτη βαθιά
συναισθηματικοί και καίριοι μαζί, μιλούν για μνήμες, όνειρα, αγάπες
απογοητεύσεις, μικρές και μεγάλες στιγμές της ζωής, ιστορίες που έσβησαν αλλά
άφησαν παντοτινά σημάδια και άλλες που έρχονται ή προσδοκούμε να ‘ρθουν. Σε
μερικές περιπτώσεις φέρουν το γκρίζο των καιρών, όμως παράλληλα κουβαλάνε
στο αίμα τους την ελπίδα.
Ο Σούκας εμπνέεται από αυτούς και καταθέτει τραγούδια καθημερινά, μεθυστικά
στην στέρεη και γοητευτική λαμπρότητά τους, συγκινητικά και μαεστρικά
πλεγμένα.
Οι ερμηνευτές με τη σειρά τους απογειώνουν τις πολύτιμες «πρώτες ύλες» με
τρόπο μοναδικό και ουσιαστικό ταυτόχρονα.
Άλλωστε μιλάμε για ξεχωριστές, ο καθένας στην «κατηγορία» του, περιπτώσεις.

ΟΓΔΟΟ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ε.Π.Ε.
Ερμού 1 (Είσοδος από Χλόης 79), Μεταμόρφωση Αττικής, 144 52
Τηλ. 210-2819090, Fax 210-2815541
info@ogdoo.gr, www.ogdoo.gr

Καθοριστική στο τελικό αποτέλεσμα η
ενορχήστρωση του Γιώργου Θεοδωρόπουλου, που
βρίσκει στις περίτεχνες μελωδίες του Σούκα τις
ατραπούς για να αναδείξει κι αυτός με τη σειρά του
την ευφάνταστη δημιουργική του φλέβα.
Στην ηχογράφηση συμμετέχουν σολίστες μουσικοί ενώ δεύτερες φωνές κάνουν η
Νεφάλη Φασούλη και ο Αποστόλης Ψυχράμης.

Το τραγούδι είναι σαν να γράφτηκε από την ίδια τη ζωή αφού η συγκυρία του εγκλεισμού καθόρισε το θέμα του. Η μοναξιά, η ανάγκη για επικοινωνία και η προσδοκία της ελευθερίας αποτυπώνονται στους στίχους του.

Και όπως όλα τα τραγούδια που σέβονται τον εαυτό τους κρύβει πίσω του μια ιστορία που είναι κάπως έτσι…

Το Φεστιβάλ του Ρίφκιν

Ο Γούντι Άλεν «ταξιδεύει» στο Σαν Σεμπαστιάν. Ο 84χρονος σκηνοθέτης επιστρέφει στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ισπανία, 12 χρόνια μετά το «Vicky Cristina Barcelona». Το «Φεστιβάλ του Ρίφκιν», η 49η ταινία στην καριέρα του Άλεν, λαμβάνει χώρα στην ισπανική πόλη Σαν Σεμπαστιάν, κατά τη διάρκεια του κοσμοπολίτικου κινηματογραφικού φεστιβάλ της πόλης

Διαστημικά Καλάθια: Η Νέα Γενιά

Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς στο τζάμπολ με τα Looney Tunes. Στα βήματα του Μάικλ Τζόρνταν ο οποίος πρώτος το 1996 («Διαστημικά Καλάθια») πάτησε παρκέ με τα αγαπημένα καρτούν, τώρα ο σπουδαίος μπασκετμπολίστας ΛεΜπρον Τζέιμς επιχειρεί κάτι αντίστοιχο. Αυτήν τη φορά, ο παίκτης καλείται να διορθώσει τη σχέση με το μικρότερο γιο του, με τον οποίο κινδυνεύει να αποξενωθεί εξαιτίας της εμμονής του μπαμπά Τζέιμς με το μπάσκετ

Δε Θέλω να Γίνω Δυσάρεστος, Αλλά Πρέπει να Μιλήσουμε για Κάτι Πολύ Σοβαρό

Sui generis μαύρη κωμωδία του Γιώργου Γεωργόπουλου. Ο Όμηρος Πουλάκης πρωταγωνιστεί στο ρόλο του Άρη, ενός πετυχημένου στελέχους μεγάλης εμπορικής εταιρίας. Η ζωή του θα αλλάξει οριστικά, όταν μάθει πως είναι φορέας ενός σεξουαλικά μεταδιδόμενου ιού, θανατηφόρου μόνο για τις γυναίκες.

Ένας Γιός

Βραβευμένο με Σεζάρ κοινωνικό δράμα. Μια οικογένεια πέφτει θύμα τρομοκρατικής επίθεσης. Ο 11χρονος Αζίζ τραυματίζεται σοβαρά και οι γονείς κάνουν αγώνα δρόμου ώστε να βρουν δωρητή για μεταμόσχευση, καθώς ένα οικογενειακό μυστικό βγαίνει στην επιφάνεια. 

Spiral: Ο Μύθος του Saw

Ο Κρις Ροκ τα βρίσκει σκούρα στο όγδοο κεφάλαιο του horror franchise «Saw». Ένας ντετέκτιβ αναλαμβάνει την εξιχνίαση μιας σειράς αιματηρών δολοφονιών, οι οποίες θυμίζουν έντονα τους φρικτούς φόνους που διέπραξε ο διαταραγμένος Jigsaw.

Η Αιώνα Κάθαρση

Κεφάλαιο πέμπτο και τελευταίο της δυστοπικής σειράς τρομο-περιπετειών. Την ώρα που λιγοστεύουν οι ώρες για την έναρξη μιας ακόμα βίαιης Κάθαρσης, ένα ζευγάρι Μεξικανών και μια οικογένεια πλουσίων στο Τέξας, αναζητούν καταφύγιο από τους μανιακούς. 

Οδός Μαλχόλαντ

Η καλύτερη ταινία του αιώνα δια χειρός Ντέιβιντ Λιντς. Μια νεαρή, που μόλις έφτασε στο Λος Άντζελες με κρυφό όνειρο να γίνει ηθοποιός, ανακαλύπτει στο διαμέρισμά της μια κυνηγημένη κοπέλα που πάσχει από αμνησία. Στην προσπάθειά της να τη βοηθήσει, θα βυθιστεί σ’ έναν κόσμο του παραδόξου, όπου οι ίδιες μορφές, αλλά με άλλες ταυτότητες, κινούνται σε παράλληλα σύμπαντα.

Η Συνομιλία

Τρεις οσκαρικές υποψηφιότητες και ένας Χρυσός Φοίνικας για το αριστουργηματικό φιλμ του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Ένας κρυψίνους μα και παρανοϊκός ειδικός στις παρακολουθήσεις παθαίνει κρίση ταυτότητας όταν υποψιάζεται πως το ζευγάρι που κατασκοπεύει πρόκειται να δολοφονηθεί.

Έλεγχος στους Δρόμους

Η πρώτη ταινία του Ρώσου εικονοκλάστη Αλεξέι Γκέρμαν («Hard To Be A God»). Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένας αιχμάλωτος Γερμανός στρατιώτης ισχυρίζεται πως στην πραγματικότητα είναι Ρώσος, ο οποίος συνελήφθη από τους ναζί και αναγκάστηκε να πολεμήσει στο πλευρό τους. 

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ
Ρίτα Αντωνοπούλου | Μυρτώ Βασιλείου | Γλυκερία | Φοίβος Δεληβοριάς | Βιολέτα Ίκαρη
| Γιάννης Κότσιρας | Κώστας Λειβαδάς | Θάνος Ματζίλης | Γιώτα Νέγκα | Μίλτος
Πασχαλίδης |Μπάμπης Στόκας | Vassilikos
Η Παγωμένη θεατρίνα γράφτηκε από τον Νίκο Γκάτσο στις αρχές της δεκαετίας του ’80
για να μελοποιηθεί από τον Μάνο Χατζιδάκι και να ερμηνευτεί από τον Γιώργο Μαρίνο.
Αυτό επέτρεψε στον ποιητή να τολμήσει μια ευρεία γκάμα θεμάτων και ρυθμών και να
δημιουργήσει από δραματικούς και σπαρακτικούς στίχους μέχρι παιχνιδιάρικους και

χιουμοριστικούς κι από λαϊκούς μέχρι σχεδόν λόγιους, υπερβαίνοντας την εποχή του.
Ωστόσο, η συνεργασία αυτή δεν ευοδώθηκε. Έτσι, λοιπόν, έπειτα από τέσσερις σχεδόν
δεκαετίες κι αφού τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλές απόπειρες νεότερων συνθετών για
μελοποίησή της, η Παγωμένη θεατρίνα έκανε να αναδυθεί το ταλέντο ενός πρωτόπειρου
συνθέτη, του Νίκου Χιώτογλου. Σεβόμενος το αίσθημα των στίχων και τους γλωσσικούς
ρυθμούς τους, ο Χιώτογλου μας έδωσε δώδεκα «σημερινά» τραγούδια που τα
παρουσιάζουν, σε μια πανηγυρική έκδοση, δώδεκα καταξιωμένοι ερμηνευτές, οι οποίοι
δεν έτυχε στο παρελθόν να τραγουδήσουν σε πρώτη εκτέλεση στίχους του Νίκου
Γκάτσου.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ CD
Η παγωμένη θεατρίνα ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ
Η φυλακή της Αντιγόνης ΜΥΡΤΩ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Το παιδί με τα κόμικς ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ
Περιπέτεια ΒΙΟΛΕΤΑ ΙΚΑΡΗ
Ερωτόκριτος ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ
Αμανές ΓΙΩΤΑ ΝΕΓΚΑ
Ανέστιος και πένης ΜΠΑΜΠΗΣ ΣΤΟΚΑΣ
Παράξενος που ήσουνα ΓΛΥΚΕΡΙΑ
Μια ιστορία στο Σουφλί VASSILIKOS
Ένας παράξενος βοσκός ΡΙΤΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
Το ροκ του πανικού ΚΩΣΤΑΣ ΛΕΙΒΑΔΑΣ
Βακχεία ΘΑΝΟΣ ΜΑΤΖΙΛΗΣ & ΧΟΡΩΔΙΑ «ΡΥΘΜΟΣ»

Γαλλική ταινία, σκηνοθεσία Αλέν Ρενέ με τους: Ντελφίν Σεϊρίνγκ, Τζιόρτζιο Άλμπερτάτσι, Σάσα Πιτοέφ

Σε ένα άδειο πολυτελές ξενοδοχείο ένας άντρας προσπαθεί να θυμίσει σε μια παντρεμένη γυναίκα την ερωτική ιστορία που είχαν την προηγούμενη χρονιά στο Μάριενμπαντ και να την πείσει να φύγει μαζί του.

«30 Χρόνια Ορφέας Περίδης» «Τριάντα χρόνια τραγούδια, απ’ τις Ταβέρνες στις Μουσικές Σκηνές κι απ’ το Μέγαρο Μουσικής στο Ηρώδειο. Με μια κιθάρα και μια αγάπη για το τραγούδι παιδιόθεν, περιπλανώμενος σαν τον Οδυσσέα, η Ιθάκη μου ο ακροατής. Αυτοδίδαχτος στην τέχνη του τραγουδιού με μόνο μου δάσκαλο πάλι τον ακροατή συνεχίζω να γράφω τραγούδια, να επιδιώκω μια ωραία διαδοχή στα λόγια μου, να αναζητώ την μουσική των λέξεων. Θέλω να γράψω μουσικές εξαίσιες. Μακάρι.» Ορφέας Περίδης

11 εμβληματικά του τραγούδια που έχουν τραγουδηθεί και αγαπηθεί πολύ, σε μία νέα εκδοχή, ηχογραφημένες με τη μορφή που ο Ορφέας τους έχει δώσει μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Βρείτε ένθετη στο LP μία συλλεκτική αφίσα διπλής όψεως, με το εξαιρετικό εξώφυλλο.

Στίχοι: Αθηνά Σπανού Μουσική-Ερμηνεία: Πολυξένη Καράκογλου

Η υπέροχη φωνή της Πολυξένης Καράκογλου σε άλλη μια μοναδική ερμηνεία ενος υπέροχου τραγουδιού.

Τα χρόνια που μου δίνεις στις τσέπες μου κρατάω χαρτάκια σημειώσεις που στάζουνε ζωή

Το πρώτο σου “σε θέλω” και τόσα “σ’ αγαπάω” εγώ κι εσύ στις τσέπες μου με τέλος και αρχή

Τι κι αν περνούν οι εποχές τι κι αν περνούν τα χρόνια κι αν το χαρτί παλιώνει και σβήνουν οι γραμμές στη μυρωδιά μιας νεραντζιάς,

της Άνοιξης κολώνια κοντά σου θα με φέρουνε χαρτάκια προσευχές

Τα κρύβω στο παλτό μου για όλο τον χειμώνα και στο πουκάμισο μου μέρες καλοκαιριού

Και είναι κάποια βράδια που μένουν λίγο μόνα σ’ ένα παλιό συρτάρι στο “ενδιάμεσο” του νου

Τι κι αν περνούν οι εποχές τι κι αν περνούν τα χρόνια κι αν το χαρτί παλιώνει και σβήνουν οι γραμμές στη μυρωδιά μιας νεραντζιάς, της Άνοιξης κολώνια κοντά σου θα με φέρουνε χαρτάκια προσευχές

Στίχοι: Ελένη Φωτάκη Μουσική: Γιάννης Χαρούλης

Μ ε λ α Γ χ ο λ ί α

Ένα βλέμμα περσινό ένα νικημένο χέρι λίγο φως, μετά κενό σάπια φρούτα, καλοκαίρι κλάμα δίχως αφορμή σκόνη πάνω στα βιβλία δάγκωσέ με, όμως μη μη με φας μελαγχολία. Δρόμοι, θόρυβος, παιδιά ένας φεύγει ,άλλος μένει πού μου στέλνεις την καρδιά και γυρίζει σκοτωμένη και μου κόβεις την ορμή κι ούτε μια ισοπαλία δάγκωσέ με, όμως μη μη με φας μελαγχολία. Όλοι κι όλα περιττά κόβω φύλλα απ’ τον ιβίσκο ψάχνω κάτι να κρατά και μονάχα εσένα βρίσκω και μου παίρνεις το κορμί και στο δίνω μ’ ευκολία δάγκωσέ με, όμως μη μη με φας μελαγχολία.