Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη

ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΗ

Ερμηνεύει η ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ

Από τον Οκτώβριο κάθε Παρασκευή-Σάββατο και Κυριακή

Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

Η Χάρις Αλεξίου, με αφορμή το θεατρικό αφήγημα «Μεταμφίεση» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, ανεβαίνει στη σκηνή του Μικρού Παλλάς από το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου και απευθύνεται στο κοινό μέσα από τη θεατρική πράξη. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Σταύρος Ράγιας.

Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, θα μοιραστεί μαζί μας τη ζωή μίας γυναικείας ύπαρξης, άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με σοβαρότητα, μίας γυναικείας φιγούρας που ήξερε να μεταμφιέζει την όψη της αλλά και την ψυχή της για να μπορέσει να συνεχίσει.

Με αυτή την ιδιαίτερη θεατρική επιλογή, η Χάρις Αλεξίου πραγματοποιεί την πρώτη συνεργασία της με τα Αθηναϊκά Θέατρα!

ΤΟ ΕΡΓΟ

Μία γυναίκα χωρίς όνομα, μέσα στην ησυχία του μικρού της κόσμου, μονολογεί. Η σημερινή μέρα δεν είναι τυχαία. Συμπληρώνονται κάποια χρόνια από το θάνατο ενός ανθρώπου που στάθηκε σημαντικός για τη ζωή της. Εκείνη δούλευε τότε ως νυχτερινή αποκλειστική του νοσοκόμα. Κι αυτός, λάτρευε να της μιλά με τις ώρες. Οι διηγήσεις του “Γέρου” της καθώς και μια εξωφρενική συγκυρία θα αλλάξει τα πάντα μέσα σε μια μέρα.

Η ηρωίδα βλέπει το είδωλό της στον καθρέφτη αντεστραμμένο και δεν το αναγνωρίζει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από την πραγματικότητα, σκέφτεται. Ούτε και αλήθεια γίνεται να υπάρξει δίχως τη λάμψη μιας απάτης. Η ηρωίδα κάνει τον απολογισμό της ακροβατώντας επιδέξια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ειλικρίνειας και παραπλάνησης, κωμικότητας και άκρως τραγικής μοναξιάς. Καθώς μιλά και ακούει τη φωνή της αιχμαλωτίζεται κι η ίδια στον ιστό της σαγηνευτικής της αφήγησης. 

Όλα είναι πάντα αλλιώς, κι η ίδια είναι πάντα μια άλλη.

Πρωταγωνιστεί: Χάρις Αλεξίου

Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων:

Παρασκευή, Σάββατο: 21:00

Κυριακή : 20:00

Διάρκεια παράστασης: 50 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Θέατρο : Μικρό Παλλάς: Αμερικής 2 (City Link)

Τηλέφωνο : 2103210025

η Μελίνα Μερκούρη, παραμένει η πλέον αναγνωρίσιμη Ελληνίδα σε όλο τον κόσμο και για σχεδόν όλους τους Έλληνες «η Μελίνα μας».

Η παραμονή της για 10 χρόνια στο υπουργείο Πολιτισμού, με τις πολιτικές αντιπαραθέσεις, την ανθρωποφαγία της πολιτικής ίσως να έφθειραν ελαφρώς τη λάμψη της, αλλά τελικά δεν κατάφεραν να μειώσουν στο ελάχιστο τη γενική πεποίθηση ότι η αγάπη της για την Ελλάδα και τους Έλληνες ήταν αγνή, ανεπιτήδευτη. Και βεβαίως το πάθος της για τον άνθρωπο, τη ζωή, τον έρωτα, τον πολιτισμό, που θα μεταφέρει ακόμη και στη μεγάλη οθόνη, καθώς η ανυπότακτη προσωπικότητά της μετέδιδε έναν πρωτοφανή ηλεκτρισμό, στα όρια της ηλεκτροπληξίας…

Η Μελίνα Μερκούρη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου του 1920. Καταγόταν από φημισμένη οικογένεια πολιτικών που μπαίνει στην ιστορία από την επανάσταση του ’21. Η 20χρονη Μελίνα θα μπει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, μαζί με τη στενή της φίλη Δέσπω Διαμαντίδου και μερικά χρόνια μετά στο θέατρο, το οποίο της ταίριαζε περισσότερο, λόγω και της έμφυτης θεατρικότητάς της- κάτι, όμως, που την εμπόδισε να κάνει το κάτι παραπάνω στον κινηματογράφο. Θα πατήσει στο θεατρικό σανίδι με την απελευθέρωση της Ελλάδας το 1944, με το έργο του Αλέξη Σολωμού «Το Μονοπάτι της Λευτεριάς». Θα ακολουθήσουν ακόμη αρκετά έργα, ενώ το 1949 στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν θα αναγνωριστεί ως κορυφαία πρωταγωνίστρια στο έργο «Λεωφορείον ο Πόθος», ερμηνεύοντας την Μπλανς Ντιμπουά.

Στέλλα

Στα κινηματογραφικά πλατό θα μπει για πρώτη φορά 1955 -κι ενώ έχει δημιουργήσει πλέον ένα καυτό όνομα στα θεατρικά πράγματα- με την περίφημη ταινία «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη, στον ομώνυμο ρόλο, έχοντας δίπλα της τον Γιώργο Φούντα. Οι λαϊκοί ρυθμοί του Μάνου Χατζιδάκι, τα σκηνικά του Τσαρούχη, οι εκρήξεις που δημιουργεί η Μελίνα, το θαυμάσιο καστ θα δημιουργήσουν ένα φιλμ θρύλο, μια τεράστια επιτυχία, που όμως θα διχάσει κοινό και περισσότερο την κριτική της εποχής, με την Αριστερά να κατηγορεί τον Κακογιάννη, αλλά όλοι να συμφωνούν για το άστρο της Μερκούρη.

Το 1957 θα παίξει στο σχετικά άγνωστο στο ελληνικό κοινό φιλμ «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» στην πρώτη της συνεργασία με τον Ζιλ Ντασέν. Το 1958 θα γίνει μαυρομάλλα και θα πρωταγωνιστήσει στην άνιση ταινία του Τζόζεφ Λόουζι «Ο Βαρώνος και η Τσιγγάνα», ενώ την ίδια χρονιά θα παίξει και στο δράμα του Ντασέν «Ο Νόμος» δίπλα στους Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και Υβ Μοντάν.

Ποτέ την Κυριακή

Το 1960 έρχεται ο θρίαμβος του «Ποτέ την Κυριακή» και πάλι από τον Ντασέν, με τη Μελίνα στον ρόλο της Ίλιας, μίας πόρνης του Πειραιά, μίας ανεξάρτητης γυναίκας. Τεράστια επιτυχία και στο εξωτερικό, αφού θα φτάσει και μέχρι το Μπρόντγουεϊ για να διασκευαστεί σε μιούζικαλ. Ακόμη η ταινία θα αγγίξει τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, ενώ θα μοιραστεί το βραβείο ερμηνείας η Μερκούρη μαζί με την Ζαν Μορό. Το γλέντι που θα ακολουθήσει θα μείνει στην ιστορία. Το 1961 η ταινία θα προταθεί για πέντε Όσκαρ (σκηνοθεσίας, σεναρίου, πρώτου γυναικείου ρόλου και κοστουμιών) αλλά θα κερδίσει μόνο αυτό του τραγουδιού, με τον Χατζιδάκι.

Το 1961 θα ξεχωρίσει στη σάτιρα του Βιτόριο ντε Σίκα «Η Ώρα της Μεγάλης Κρίσης». Μια απολαυστική ταινία στην οποία κάνουν σύντομα περάσματα τεράστια ονόματα της εποχής -από Βιτόριο Γκάσμαν και Αλμπέρτο Σόρντι έως Λίνο Βεντούρα και Τζακ Πάλανς. Θα ακολουθήσει το 1962 μία από τις καλύτερες συνεργασίες του μετέπειτα ζεύγους Μερκούρη-Ντασέν, στο φιλμ «Φαίδρα», που αποτελεί ελεύθερη διασκευή του μύθου του Ευριπίδη. Τον επόμενο χρόνο θα παίξει ένα μικρό χαρακτηριστικό ρόλο στο εξαίσιο αντιπολεμικό δράμα του Φόρμαν «Οι Νικητές», δίπλα στον Τζορτζ Πέπαρντ, ενώ το 1964 θα πρωταγωνιστήσει στην πιο διασκεδαστική ταινία που έκανε με τον Ντασέν, στο πετυχημένο «Τοπ Καπί», έχοντας δίπλα της τους Μαξιμίαλιαν Σελ και Πίτερ Ουστίνοφ. Το 1966, θα πρωταγωνιστήσει στο ενδιαφέρον φιλμ «10:30 Καλοκαίρι Βράδυ», στο οποίο ο Ντασέν θα συνδυάσει το ερωτικό δράμα με το αστυνομικό μυστήριο και την πολιτική αλληγορία.

Κραυγή Γυναικών

Από το 1967 βρίσκεται στο εξωτερικό για καλλιτεχνικές υποχρεώσεις στο Μπρόντγουεϊ, θα αρχίσει έντονη αντιδιδακτορική δράση, ενώ της αφαιρείται και η ελληνική ιθαγένεια από το στυγνό καθεστώς. Το 1969, στην ανάλαφρη κομεντί «Η Βασίλισσα του Σικάγου», που γύρισε ο Νόρμαν Τζούισον, η Μελίνα θα υποδυθεί ιδανικά τη διευθύντρια ενός οίκου ανοχής. Το 1974 κι ενώ πλέον η Μελίνα θα μπει με το γνώριμο πάθος της και στην πολιτική σκηνή, δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου, θα εμφανιστεί σε μία από τις τελευταίες αξιόλογες ταινίες της, στο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ «Η Δοκιμή» του Ντασέν, που αποτελεί ένα φόρο τιμής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Τελευταία της σημαντική εμφάνιση στο δραματικό «Κραυγή Γυναικών» (1977) του Ντασέν και σε σενάριο Μίνωα Βολανάκη, βασισμένο στον μύθο της Μήδειας.

Από το 1977 θα είναι βουλευτής και από το 1981 υπουργός Πολιτισμού, δίνοντας με πάθος μάχες για πολλά και κυρίως για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Χώρος και χρόνος για το σινεμά δεν υπήρχε. Ωστόσο, ποτέ δεν έχασε την έγνοια της για τους ανθρώπους του κινηματογράφου, του σινεμά, της μουσικής. Και μαζί την… ηλεκτρική ενέργειά της, τη ζωτικότητα, το πάθος που μετέδιδε ακόμη και στους απλούς ανθρώπους.

Η Μελίνα, λίγα χρόνια πριν από τη μάχη της με τον καρκίνο και το οδυνηρό τέλος τον Μάρτιο του 1994, είχε πει για τη ζωή της: «Δεν προσποιήθηκα. Η προσποίηση για μένα είναι κάτι χυδαίο. Απλά και μόνο έζησα όπως ήθελα. Χωρίς να υπολογίσω τίποτα και κανέναν». Και αυτό δεν ήταν μόνο λόγια, ήταν η πραγματικότητα. Κάτι που πρέπει να της το αναγνωρίσουμε…

Πιστός στην πεποίθησή του ότι το κλασικό πάντα συνδυάζεται με το σύγχρονο, ο Γιώργος Περρής πραγματοποίησε μία μοναδική τηλεοπτική συναυλία στον αρχαίο ναό της Αφαίας στην Αίγινα, με σκοπό την προβολή της Ελλάδας στο εξωτερικό. Πρόκειται για μία ξεχωριστή στιγμή, καθώς είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μας που δίνεται η άδεια για την υλοποίηση συναυλίας στον αρχαίο ναό της Αφαίας.

Ο διεθνής Έλληνας τραγουδιστής παρουσίασε τραγούδια από τον τελευταίο του δίσκο “Σταθερά Στα Όνειρα” σε μελωδίες της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, καθώς και από τον επερχόμενο διεθνή του δίσκο που θα κυκλοφορήσει το 2021. Στη συναυλία αυτή συμπεριλήφθηκαν και ξενόγλωσσα τραγούδια από το κλασικό ρεπερτόριο που αγαπά, συνδυάζοντας με αρμονικό τρόπο το χτες με το σήμερα.

Ο δωρικός ναός της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα, ένα στολίδι του αρχαίου κόσμου το οποίο είχε προηγηθεί του Παρθενώνα, αποτέλεσε ένα σκηνικό απερίγραπτης ομορφιάς για την ξεχωριστή αυτή συναυλία που θα κυκλοφορήσει με τίτλο “A sunset in Greece”. Η ομορφιά, η καθαρότητα και η ενέργεια του μαγικού αυτού σημείου σε συνδυασμό με τη μουσική έκοβαν την ανάσα την ώρα της δύσης του ήλιου στον Σαρωνικό.

Η μεγάλη αυτή παραγωγή διεθνών προδιαγραφών που οραματίστηκε ο διεθνής Έλληνας καλλιτέχνης, θα προβληθεί το 2021 στην Αμερική και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου, ενώ πραγματοποιήθηκε υπό την Αιγίδα και στήριξη του ΕΟΤ.

Συνοδοιπόροι του Γιώργου Περρή σε αυτό το τολμηρό εγχείρημα ήταν ο Μάριος Φραγκούλης με τον οποίο ερμήνευσαν δυο crossover τραγούδια, καθώς και η Ευανθία Ρεμπούτσικα που συνόδευσε τις μελωδίες της.

Παρούσα σε αυτή την παραγωγή η Λίνα Νικολακοπούλου, η οποία επιμελείται τα κείμενα που διανθίζουν το τηλεοπτικό αφιέρωμα.

Ήταν μία αξέχαστη μουσική εμπειρία, μοναδική στο είδος της και μία συναυλία από αυτές που στέλνουν το σήμα τους πλατιά στον κόσμο και διαφημίζουν την Ελλάδα ως απόλυτο μυθικό προορισμό στον πλανήτη.

Η μαγνητοσκοπημένη αυτή συναυλία που πραγματοποιήθηκε ένα γλυκό φθινοπωρινό βράδυ καθώς τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος έβαφαν τον ουρανό, ήταν μία κορυφαία στιγμή της σταθερής πορείας του Γιώργου Περρή στα όνειρά του.

H γκαλερί ArteVisione παρουσιάζει την ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο: “Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ”. Την επιμέλεια της έκθεσης φέρει η Ιστορικός της Τέχνης, ΜΑ Δημοσιογράφος και μέλος της AICA Eλλάδος, Νικολένα Καλαϊτζάκη.

Η Ιστορικός της Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης, Νικολένα Καλαϊτζάκη, μεταξύ άλλων, σημειώνει:

“Παρατήρηση” ορίζεται η οποιαδήποτε “επισταμένη θέαση” ενός αντικειμένου, συμβάντος ή γεγονότος με στόχο την άντληση πληροφοριών που αφορούν σε αυτό, το οποίο και αποτελεί, για τους λόγους που έχουμε θέσει, το επίκεντρο του ενδιαφέροντος μας. Η παρατήρηση επιτυγχάνεται διαμέσω των αισθήσεων μας (βλ. όραση, ακοή, αφή) και συχνά υποστηρίζεται από την παράλληλη χρήση και αξιοποίηση ειδικών οργάνων, τεχνολογικών συσκευών που εξυπηρετούν σε αυτόν τον σκοπό. Το άτομο που ασκεί παρατήρηση ονομάζεται “παρατηρητής”. Και ο “παρατηρητής” κοιτάζοντας, αγγίζοντας, μελετώντας τα δεδομένα που λαμβάνει, κρίνει, συγκρίνει, επιλέγει, ξεχωρίζει ή απορρίπτει, ταξινομεί.  

Στην γκαλερί καταφθάνουν οι πρώτοι “παρατηρητές”. Θέλουν να δουν τα έργα της έκθεσης μας. Προκειμένου να γίνουν δεκτοί στον χώρο χωρίζονται σε μικρές ομάδες των 7 ατόμων. Φοράνε όλοι μάσκες. Εισέρχονται σταδιακά στην αίθουσα κρατώντας αποστάσεις. Δεν αγγίζουν και δεν αγγίζονται. Ο κάθε “παρατηρητής” στέκεται “μασκοφόρος” μπροστά από τα έργα της έκθεσης μας. Τα παρατηρεί, στο σύνολο τους, και φωτογραφίζεται έπειτα, με τη βοήθεια ενός smartphone ή μίας κάμερας, μασκοφόρος πάντα, καθώς ασκεί “παρατήρηση”…  

Συμμετέχουν οι εικαστικοί: Ελένη Αρβανιτάκη • Θεοπίστη Βογά • Ειρήνη Γεωργοπούλου • Άννα Γιαννοπούλου  • DEMIAN • Ειρήνη Δούναβη • Ευθύμιος Ευθυμιάδης • Νίκος Κανόγλου • Εύα Καπετανάκη •  Εύη Καπλάνη • Βασιλική Καράμπαμπα • Γεωργία Καραμπέλου • Μαριάννα Κοντοέ • Ελίζα Κρικώνη • Βαγγέλης Λιουδάκης • Έφη Μάνου • Χριστίνα Μιχαλοπούλου • Χαρούλα Μπέη • Γιώτα Μπούζα • Σταύρος Πανέρας • Σπύρος Πανουργιάς • Δέσποινα Πανταζή • Σάββας Παπαδόπουλος • Ευαγγελίνα Πασσιά • Δημήτρης Πετρόπουλος • Ζωγραφιά Ποπώλη • Κάρολος Ρωμούσης • Χριστίνα Σαββάκη • Ρανιώ Σαρρή • Ξανθή Τσαλούπη • Μάριος Τυροπώλης • Μαρία Χαλκιά • Νίκος Χιωτίνης  

Έναρξη: Τρίτη 20 Οκτωβρίου (5 μ.μ. – 10 μ.μ.) Διάρκεια έκθεσης: 20 Οκτωβρίου – 3 Νοεμβρίου 2020

Ωράριο λειτουργίας χώρου: Δευτέρα & Τετάρτη: 12 μ.μ. – 4 μ.μ. Τρίτη & Πέμπτη: 4 μιση το μεσημέρι – 8 μιση το βράδυ Παρασκευή: 4 μ.μ. – 8 μ.μ. Σάββατο & Κυριακή κλειστά ή κατόπιν ραντεβού  

ArteVisione gallery | Διεύθυνση: Πηλίου 5, Πλατεία Κολιάτσου, Αθήνα, Τηλέφωνο: 6945951345