Μας συγκίνησε σε κάποια σημεία ,αργό σενάριο και εναλλαγή εικόνων ,θα μπορούσε να είναι ένα ντοκιμαντέρ στο 1|3 του χρόνου της ..

Μια ταινία που φέρνει άσχημες μνήμες του παρελθόντος στο σήμερα και μεταφέρει την σκληράδα του πολέμου και της αληθινής σφαγής των Καλαβρύτων στην επιφάνεια.

Υπέροχο το τελικό μήνυμά της ..ΟΧΙ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΙ

Σε μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη μίλησε με τον Βασίλη Σπανουδάκη ο νέος ερμηνευτής Σταύρος Σαλαμπασόπουλος.

Ο καταξιωμένος λυρικός ερμηνευτής παρουσιάζει το νέο του τραγούδι

Σχεδόν ένα χρόνο από το πρώτο προσωπικό του τραγούδι με τίτλο «Όνειρο αληθινό», ο Σταύρος Σαλαμπασόπουλος παρουσιάζει το νέο του single «Χωρίς αποσκευές», σε μουσική δική του και στίχους της Χριστίνας Κοιλάνη.

Ένα τραγούδι «ύμνος» για όσους επιθυμούν να κάνουν μια καινούρια αρχή και έχουν την ανάγκη να ονειρευτούν τη ζωή ξανά.

Ο Σταύρος Σαλαμπασόπουλος ανταποκρίνεται άριστα στο ρόλο του συνθέτη, μελοποιεί εύστοχα τον εξαιρετικό στίχο της Χριστίνας Κοιλάνη και με τη δική του επιβλητική ερμηνεία μας χαρίζει ένα ξεχωριστό τραγούδι, που θα αποτελέσει το soundtrack σε κάθε νέα μας αρχή.

Το νέο τραγούδι «Χωρίς αποσκευές» κυκλοφορεί από το OgdooMusicGroup αποκλειστικά στο Spotify.

Ακούστε το τραγούδι «Χωρίς αποσκευές»εδώ: https://spoti.fi/3vBOAXJ

ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΣΚΕΥΕΣ

Μουσική: Σταύρος Σαλαμπασόπουλος

Στίχοι: Χριστίνα Κοιλάνη

Ενορχήστρωση, κιθάρες, μπάσο: ΔημητρηςΣιάμπος

Τύμπανα: Σεραφείμ Γιαννακόπουλος

Πιάνο, πλήκτρα: Γιάννης Καφετζόπουλος

Ηχοληψία, Μίξη: Νίκος Γκουντινάκης @ AntartStudios

Mastering: Ανέστης Ψαραδάκος @ Athens

Mastering Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Λέπουρης – StudioMomentum

Επιμέλεια Παραγωγής: Σταύρος Σαλαμπασόπουλος

Στίχοι:

Χωρίς αποσκευές

Χωρίς αποσκευές,

με τσέπες αδειανές,

γεμάτη μια καρδιά

που ξέρει ν’ αγαπά.

Αφήνω τα παλιά

ο χρόνος δε μετρά

χαράζω διαδρομή

κάνω μια νέα αρχή

Ανοίγω φτερά,

ανοίγω πανιά

για μένα πετάω

πετάω ψηλά.

Ανοίγω ψυχή,

ανοίγω κορμί,

για μένα χαράζει

αυτή η αυγή.

Ανοίγω ψυχή,

ανοίγω κορμί,

για όσα θα έρθουν

θα είμαι εκεί

Χωρίς αποσκευές

συγνώμες κι ενοχές

κοιτάζω ουρανό

για μένα πια θα ζω.

Αφήνω τα παλιά

ο χρόνος δε μετρά

χαράζω διαδρομή

κάνω μια νέα αρχή

Ανοίγω φτερά,

ανοίγω πανιά

για μένα πετάω

πετάω ψηλά

Ανοίγω ψυχή,

ανοίγω κορμί,

για μένα χαράζει

αυτή η αυγή

Ανοίγω ψυχή,

ανοίγω κορμί,

για όσα θα έρθουν

θα είμαι εκεί

Χωρίς αποσκευές,

Με τσέπες αδειανές

Κοιτάζω ουρανό

Για Σένα πια δε ζω…..

Το νέο τραγούδι των δύο αγαπημένων ερμηνευτών, σε μουσική του Αντρέα Κατσιγιάννη και στίχους της Μαρίας Χατζηαυξέντη.

Το εξαιρετικό ντουέτο της Γλυκερίας με τον Γιάννη Κότσιρα “Ένα αθώο ψέμα”, αποτελεί προπομπό της κυκλοφορίας, από το Ogdoo Music Group, του νέου άλμπουμ της Γλυκερίας που έχει τίτλο “Με αναστεναγμό”.

Ο πολυπράγμων συνθέτης Αντρέας Κατσιγιάννης είχε την ιδέα της δημιουργίας ενός δίσκου αφιερωμένου σε μία άγνωστη πτυχή του δράματος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Των προσφύγων που βρήκαν καταφύγιο στην Κύπρο το 1922 και το 1974 αναγκάστηκαν εκ νέου να εγκαταλείψουν τις εστίες τους εξαιτίας της τουρκικής εισβολής και κατοχής.

Η Μαρία Χατζηαυξέντη, απόγονος μίας από τις χιλιάδες οικογένειες που βίωσαν στη διάρκεια μισού μόλις αιώνα δύο φορές τον πόνο του ξεριζωμού αποτυπώνει στους στίχους της τη μνήμη, το σιωπηλό πόνο και την ελπίδα ενός λαού, που κόντρα στις θύελλες της ιστορίας, εξακολουθεί να επιμένει.

Η Γλυκερία και ο Γιάννης Κότσιρας δίνουν σώμα και ψυχή στη συγκίνηση που αναβλύζει από το τραγούδι «Ένα αθώο ψέμα» ερμηνεύοντας με την ευαισθησία και την απαράμιλλη εκφραστικότητα που διακρίνει τις ερμηνείες τους.

Βρείτε την Γλυκερία στα social media:
Website | Facebook | Instagram

Βρείτε τον Γιάννη Κότσιρα στα social media:
Website | Facebook | Instagram

Θρίλερ  |  Παραγωγή: 2021  |  Διάρκεια 108′

Σκηνοθεσία: Julia Ducournau

Πρωταγωνιστούν: Vincent Lindon, Agathe Rousselle, Garance Marillier, Lais Salameh, Myriem Akheddiou

Η Alexia (Agathe Rousselle) έχει τοποθετημένη στο κρανίο της μια πλάκα τιτανίου, μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που υπέστη σε μικρή ηλικία. Τώρα, ως ενήλικη, επιδίδεται σε μια σειρά δολοφονιών με θύματα άνδρες και γυναίκες που την προσεγγίζουν ερωτικά. Πιο ευνοϊκά αντιμετωπίζει ένα ξαναμμένο… αυτοκίνητο, το οποίο μάλιστα θα την αφήσει έγκυο ύστερα από μια ερωτική βραδιά. Με την αστυνομία να την καταζητεί, η Alexia υιοθετεί την ταυτότητα ενός νεαρού αγοριού που εξαφανίστηκε πριν από χρόνια και εγκαθίσταται στο σπίτι του πατέρα του, του πυροσβέστη Vincent (Vincent Lindon).

Η Γαλλίδα σκηνοθέτρια Julia Ducournau έκανε αίσθηση πριν από πέντε χρόνια με το ντεμπούτο της, raw, μια ιδιαίτερη μείξη της ιστορίας ενηλικίωσης με το σινεμά σωματικού τρόμου του David Cronenberg. Τώρα, επιστρέφει με το titane , άλλο ένα έργο που προσπαθεί να αναμείξει διαφορετικά είδη και προβληματισμούς κάτω από τα κλισέ του θρίλερ. Δυστυχώς, δεν τα καταφέρνει εξίσου καλά.

Το νέο φιλμ της Ducournau είναι προορισμένο να διχάσει, κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι, παρότι απέσπασε Χρυσό Φοίνικα στο πρόσφατο Φεστιβάλ των Καννών, το κοινό την υποδέχεται άλλοτε με θερμά κι άλλοτε με εχθρικά λόγια. Οι συγκρίσεις με τις ταινίες του Cronenberg επανέρχονται, εύλογα, στη συζήτηση, με το crash να αποτελεί σημείο αναφοράς. Μάλιστα, το crash είχε επίσης βραβευτεί με Χρυσό Φοίνικα το 1996, άλλη μια αμφιλεγόμενη (αλλά δικαιότατη) βράβευση, στην οποία σταματούν οι όποιες ομοιότητες της ταινίας του Cronenberg με αυτήν της Ducournau.

Το titane ξεκινά δυναμικά, με εντυπωσιακά φωτισμένα πλάνα, αριστοτεχνικές κινήσεις της κάμερας, δυνατό soundtrack και μια επιδεικτική, πλην ακαταμάχητα δεξιοτεχνική σκηνοθεσία. Το πρώτο 20λεπτο του έργου σου δίνει την εντύπωση πως θα παρακολουθήσεις ένα αριστούργημα, εντύπωση στην οποία συμβάλλουν οι εξαιρετικές ερμηνείες της Agathe Rousselle και, αργότερα, του Vincent Lindon.

Θέλοντας να αναμείξει τον τρόμο με τη μαύρη κωμωδία, η σκηνοθέτρια εκβιάζει την αηδία και το γέλιο εναλλάξ με άτσαλο τρόπο. Κι ο Croneberg είναι ένας σκηνοθέτης με φιλμογραφία γεμάτη αποκρουστικές εικόνες, όμως πίσω από κάθε τέτοια κρύβεται ένας αληθινά οξυδερκής φιλοσοφικός προβληματισμός. Πίσω από τις εικόνες του titane , αντίστοιχα, βρίσκεται μια απλοϊκή θεματική ατζέντα, επιδερμικά μηνύματα και εντελώς σχηματικοί χαρακτήρες.

H ταινία δεν θα μας εντυπωσιάσει ιδιαίτερα και το titane μπορεί να μείνει στην ιστορία ως μια από τις πιο άστοχες επιλογές για την απονομή του Χρυσού Φοίνικα.

Respect

Βιογραφία  |  Παραγωγή: 2021  |  Διάρκεια 145′

Σκηνοθεσία: Liesl Tommy

Πρωταγωνιστούν: Jennifer Hudson, Forest Whitaker, Audra McDonald, Saycon Sengbloh, Hailey Kilgore

Με τη μητέρα της να την εγκαταλείπει όταν ήταν 6 ετών, η νεαρή Aretha Franklin μεγάλωσε με τον πατέρα της ένα από τους πιο γνωστούς ιερωμένους της Αμερικής. Από εκείνον άλλωστε πήρε τα πρώτα μαθήματα και γαλουχήθηκε στο χώρο της εκκλησιαστικής μουσικής και του gospel. Κανένας παραγωγός δεν κατάφερε να καταλάβει τις πραγματικές δυνατότητες της φωνής της όταν άρχιζε να ηχογραφεί σε ηλικία 14 ετών. Όμως μετά το 1966 ήρθαν τα “(You Make Me Feel Like) Α Natural Woman”, “Think”, “Baby”, “Ι Say Α Little Prayer” και όλες οι άλλες μεγάλες επιτυχίες που την καθιέρωσαν και την εκτόξευσαν στην κορυφή του μουσικού στερεώματος. Αυτά τα τραγούδια όμως καθόρισαν και έδωσαν δύναμη στον αγώνα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις αντιρατσιστικές διαδηλώσεις και τα φεμινιστικά κινήματα της δεκαετίας του 60.

Νέος δίσκος σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Νίκου Αναγνωστάκη με τη συμμετοχή σπουδαίων ερμηνευτών με τη σφραγίδα του Ogdoo Music Group.

Ο πρώτος σημειώνει στο ένθετο του άλμπουμ:

«Υπάρχει ένα κενό σήμερα ανάμεσα στο καθαρό λαϊκό τραγούδι και την σχολή των τραγουδοποιών και το έντεχνο τραγούδι. Αυτό το «χάσμα» έρχονται να γεφυρώσουν τα Απρόοπτα. Και σε αυτό συντελούν και οι ερμηνευτές και οι στίχοι.

Οι πρώτοι αποδέχτηκαν όλοι με χαρά και σεβασμό την πρόσκλησή μου και τους ευχαριστώ. Κέντησα πάνω τους. Πάντα το να γράψω πάνω στο ύφος και τις δυνατότητες των ερμηνευτών, το κατά παραγγελία που λέγαμε παλιά, το θεωρώ θετικό. Παίρνω κι εγώ με τη σειρά μου κίνητρα να γεννήσω νέα πράγματα, να προσφέρω, να δημιουργήσω λαμβάνοντας υπόψιν τα μουσικά ρεύματα των καιρών μας, με τη δική μου όμως αντίληψη, ευαισθησία και ταυτότητα.

Ο Νίκος Αναγνωστάκης είναι προσωπικός μου φίλος. Τα πρώτα τραγούδια που υπέγραψε τα μελοποίησα εγώ. Και τότε είχε ένα σοβαρό περιεχόμενο στο στίχο του. Όμως στο χρόνο έχει εξελιχθεί ακόμη περισσότερο, εντυπωσιακά θα έλεγα. Στα προσόντα του, το πρωτότυπα θέματα τα οποία συλλαμβάνει και με τα οποία καταπιάνεται, ο τρόπος που τα αναπτύσσει και η καλή τεχνική του, οι ωραίες ρίμες του. Κάθε τραγούδι του δίσκου είναι και μια ξεχωριστή, ευρηματική ιστορία».

Ο στιχουργός της έκδοσης τοποθετείται με τη σειρά του:

«Γνωριζόμαστε πάνω από 30 χρόνια, με σχεδόν καθημερινή παρέα, αλλά ακόμη και μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας δεν κατάφερα ακόμη να τον απομυθοποιήσω.. Όταν ζεις δίπλα στον Χρήστο έχεις την αίσθηση βρε παιδί μου ότι γίνεσαι κάθε μέρα και καλύτερος άνθρωπος. Πέρα από το μεγάλο του ταλέντο και την δημιουργικότητά του η σεμνότητα του, η εντιμότητά του και η ευαισθησία του είναι μοναδική! Μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας μαζί του πιστεύω ακράδαντα ότι αν δεν υπήρχε Ο ΧΡΗΣΤΟΣ μόνο μια προηγμένη φαντασία θα μπορούσε και θα έπρεπε να τον έχει επινοήσει».

Στα «Απρόοπτα» του Χρήστου Νικολόπουλου και Νίκου Αναγνωστάκη δίνουν το παρών ξεχωριστοί ερμηνευτές ενώ έχουμε και μοναδικές εκπλήξεις με την παρουσία πηγαίων συνθετών και τραγουδοποιών. Το ιδιαίτερο στοιχείο είναι ότι όλοι τους απ’ την πρώτη στιγμή αγκάλιασαν το υλικό και την προσπάθεια των δύο δημιουργών και συμμετείχαν στην ολοκλήρωση της έκδοσης ολόκαρδα και ουσιαστικά.

Το «Και Μείναμε Άνθρωποι» είναι η δεύτερη συνεργασία της Άλκηστις Πρωτοψάλτη με τον Papercut και τον Νίκο Μωραΐτη, μετά το «Πες Μου Πως Δεν Είναι Αργά», ένα μπλουζ με τη συμμετοχή του Σταύρου Ξαρχάκου και το τρίτο κατά σειρά single από το album που ετοιμάζουν οι δύο δημιουργοί και θα κυκλοφορήσει προσεχώς από την Panik Oxygen. Στο cd αυτό συμμετέχουν επίσης η Δήμητρα Γαλάνη, η Γιώτα Νέγκα και η Μυρτώ Βασιλείου.
 
Ο πιο δυναμικός εκπρόσωπος της ηλεκτρονικής μουσικής και ο πιο διακεκριμένος στιχουργός της γενιάς του υπογράφουν ένα δυναμικό τραγούδι, χαρακτηριστικό του brand new retro ύφους στην ελληνική δισκογραφία, το οποίο «ντύνει» με τη σπάνια φωνή της η Άλκηστις Πρωτοψάλτη.