Λίγο πριν φύγει το 2018, περνώντας δια πυρός και σιδήρου, φλερτάροντας με την ουτοπία, συγκεντρώνοντας αναμνήσεις, βιωματικά συναισθήματα και θαλασσινά φιλιά, ντύνοντάς τα με μελωδίες, αφήνω στο διάβα σας, τα νεογέννητα τραγούδια μου…
Nuka, είναι ο τίτλος του καινούργιου δίσκου, που στα βλάχικα σημαίνει καρυδιά… Η καρυδιά με βαθιές και τεράστιες ρίζες στη γη, ποτίζεται άλλοτε με δάκρυα χαράς και άλλοτε καημού, μεγαλώνει και στέκεται διακριτικά αγέρωχη, ενώ ο καρπός της μοιάζει με τον ανθρώπινο εγκέφαλο… Ανάμεσα στα φύλλα της, γλιστράν τα λάθος φιλιά, ακούγονται νησιωτικές μπαρόκ νότες με ξεκάθαρη ηπειρώτικη μπρουταλιτέ, γεννιώνται πάθη με ρουστίκ παραδοσιακό κλαρίνο και αστρικά πληκτράκια…
Στις ρίζες της ξεκουράζονται οι σκέψεις μου, η ανάγκη για ελευθερία, ανάσα, αγάπη, αλήθεια και πηγαίο χιούμορ… Στον κορμό της ξαποσταίνει η αγκαθημερινότητα, και για λίγο, η Γιαννούλα η κουλουρού.
Δέκα τραγούδια με άπειρες εικόνες σε ατμόσφαιρα πανηγυριού, πλανόδια συναισθήματα, αποδημητικά χάδια, ξέφρενες αγκαλιές, πόδια γυμνά…
Με χαρά στη μοιρασιά αυτή…
Μαζί…
Ο δίσκος είναι αφιερωμένος στον πατέρα μου, Γιάννη Ζαμάνη.
Μάτα Ζ.