Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη ερμηνεύει το τραγούδι των τίτλων της νέας σειράς «Το κόκκινο ποτάμι» σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη.
Τη μουσική υπογράφει Χρήστος Παπαδόπουλος και τους στίχους ο Κώστας Μπαλαχούτης.
Κυκλοφορεί από τη MINOS EMI
H σειρά θα κάνει πρεμιέρα στο Open την Κυριακή 6 Οκτωβρίου στις 21:00.
Το σενάριο της τηλεοπτικής σειράς είναι βασισμένο στο ομώνυμο ιστορικό μυθιστόρημα του Χάρη Τσιρκινίδη μέσω του οποίου αναβιώνει μια δυνατή ιστορία αγάπης στις αρχές του 20ου αιώνα, στα σκληρά χρόνια του διωγμού των Ποντίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η ιστορία ξεκινά στην κωμόπολη Ακ Νταγ Ματέν του νομού Αγκύρας το Μάιο του 1895. Ξεκινά όταν η οικογένεια του Γεωργίου Παυλίδη αρραβωνιάζει τον 12χρονο γιο της, τον Μίλτο, µε την μόλις 9χρονη Ιφιγένεια, κόρη του Μιχάλη Νικολαΐδη. Ένας αρραβώνας σκοπιμότητας, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, καθώς σύμφωνα µε τον μουσουλμανικό νόμο αν ένα κορίτσι αρραβωνιαζόταν θεωρείτο ατιμασμένο και δεν επιτρεπόταν να γίνει γυναίκα μουσουλμάνου. Οι επιθέσεις των φανατικών Τούρκων θα αναγκάσουν τις δύο οικογένειες, να εγκαταλείψουν τον τόπο τους. Οι δυο νέοι θα ξανασυναντηθούν τυχαία στην Κωνσταντινούπολη 11 χρόνια μετά. Xωρίς να γνωρίζουν την οικογενειακή σχέση που τους δένει, ερωτεύονται κεραυνοβόλα. Ένας έρωτας που θα βρεθεί αντιμέτωπος με πολλά δεινά.Ελεωνόρα Ζουγανέλη – Το Κόκκινο Ποτάμι
Στίχοι: Χρήστος Παπαδόπουλος
Μουσική: Κωστας Μπαλαχούτης
Album: To Κόκκινο Ποτάμι Εταιρεία: Minos – EMI SA
Στίχοι:
Η ζωή μας όλη ένας ποταμός
Αλλιώτικος Θεός που μας χωρίζει
Μία όχθη εδώ στην άλλη το θεριό
Σαν δάκρυ στο καιρό που με ορίζει
Η φωνή μου όλη έγινε κραυγή
Το αίμα στην πληγή στο νου αφρίζει
Μία όχθη εδώ στην άλλη το θεριό
Σαν δάκρυ στο καιρό που με ορίζει
Μη μου λες γιατί
Γίνε ουρανός και γη
Μες τη σκοτεινιά
Φώτισε μου τα κελιά
Πριν σε βρω σε έχασα
Μια στιγμή δεν ξέχασα
Το ποτάμι μάτωσε
Η αγάπη δάκρυσε
Σαν το ναυαγό αφού δεν είσαι εδώ
Που να ‘βρω ουρανό και που πατρίδα
Μέσα στη βροχή σαν το τρελό σκαρί
Που σκίζει το νερό χωρίς ελπίδα
Νιώσε τη στιγμή πριν έρθει η αυγή
Με μίσος και οργή σαν καταιγίδα
Σαν το ναυαγό αφού δεν είσαι εδώ
Που να ‘βρω ουρανό και που πατρίδα